გალაკტიონ ტაბიძე პოეტს

ო, შენს გარეშე ვერავის გახდის
ბედი უკვდავად ცეცხლის მინაში,
თავს მოწიწებით ვხრი შენი ტახტის
დაუჭკნობელი დაფნის წინაშე.

დიდება იგი ძლიერი არი,
ამაოება-დროის მგმობელი,
მარდის იგი ხმოვანებს ქნარი,
მარდის ცეცხლის საგალობელი.