პოეზია

გალაკტიონ ტაბიძე რევოლვერი

ცივი, შავად მოელვარე
თვალებით,
მყუდროებას რევოლვერი
შეარხევს,
რაღაც მკაცრი, ხმათა გარდა-
ცვალებით,
რომ არავინ იმის გარდა
მე არ მყავს.
საზარ ღამით, რომ მე და ის
ვსწორდებით,
ის იანვარს და მე მაისს
ვედრებით.
ერთადერთ ფიქრს არასდროს არ
ვშორდებით
სიხარულით, მწუხარებით,
ყვედრებით.

Related Articles

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Back to top button