ულევი, უანგარიშო,
შიშისგან ჟრჟოლით ამტანი,
შენს არემარეს, პარიჟო,
აშუქებს კაფეშანტანი!
ღამე თრთის, ვით კორმორანი,
ნისლის იშლება ჯეჯილი.
სფინქსებთან ჩხავის ყორანი
ბრმა, კოჭლი, ხმაჩახლეჩილი.
პოეტი ზოგი შხამიანს
ხმას – აღმოჩენას ადარებს,
მაგრამ, თქვი, ბრმა ადამიანს
ამნაირს რა შეგვაყვარებს?!
ულევი, უანგარიშო,
შიშით და ჟრჟოლით ამტანი,
შენს არემარეს, პარიჟო,
აშუქებს კაფეშანტანი!
