შემოდგომისა ველურ ჰანგში
ჭკნება ფოთოლი;
ყმაწვილი გულიც უნუგეშო
ფიქრებით დნება,
მაგრამ სხვა ფოთოლს აამწვანებს
კვლავ გაზაფხული –
და სიყმაწვილე კი არასდროს
არ დაბრუნდება!
ქვითინებს ქარი, თან წაიღებს
ყვავილთა ჩურჩულს…
ჰანგი საზარი სულს მიშფოთებს
და გულში მწვდება –
რომ ვერასდროს ვერ ვეღირსები
მე იმ გაზაფხულს…
და სიყმაწვილე კი არასდროს
არ დაბრუნდება!
