ნენი, გურჯისტანის მიწა ედემია,
მაშ, ჭო, ყველამ თურქეთიდან წევდეთ ბათუმ,
რაფერ ბუზებივით თვალწინ ირევიან,
ჰაიდე, ჩვენ ღელი-პირას, ჩემო ხანუმ!
იგზე აცხან აჭარული კიჟინია,
სამას-სამას სისხლიანი იარები,
სიზმარს, სიზმარს მინანია
უცხო მიწაზედ რომ ვიარები!
გაღმაი ჩემებური ბაღვი-ბუღვაი
ნახირს საძოვარზე მიდენიან,
გულში სიყვარულის მარწუხები
ჰოიდა, ჰოიდა, ნანას მიმღერიან!
ნენი, წამო, ადექ, წევდეთ გურჯისტანში,
ბათუმს უცხოდ უცხოელზე გვიყიდიან,
დარდმა ეშმაკივით დამკრა ისე ტანში,
ცოდვა მძიმეა და ვეღარ მიზიდია!
