შოთა რუსთაველი
- პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ცნობა როსტევან მეფისაგან ავთანდილის გაპარვისა
აწ ამბავი სხვა დავიწყო, ყმასა წავჰყვე წამავალსა.არ შეექმნა დარბაზობა მას დღე როსტანს გულ-გამწყრალსა;რა გათენდა, ქუში ადგა, ჰგავს, თუ ადენს პირით…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: წასლვა ავთანდილისაგან ტარიელის შეყრად მეორედ
მთვარე მზესა მოეშორვოს, მოშორვება განანათლებს,რა ეახლოს, შუქი დასწვავს, გაეყრების, ვერ იახლებს,მაგრა ვარდსა უმზეობა გაახმობს და ფერსა აკლებს,ჩვენ ვერ-ჭვრეტა საყვარლისა ჭირსა…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: პოვნა ავთანდილისაგან დაბნედილის ტარიელისა
მივიდოდა, მიუბნობდა ყმა მტირალი, ფერ-შეცვლილი,ქედსა რასმე გარდაადგა, ველი აჩნდა მზიან-ჩრდილი;ნახა, შავი შამბთა პირსა დგა სადავე-უკუყრილი;თქვა: “უცილოდ იგიაო, არად უნდა ამას…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: მბობა ტარიელისაგან ლომ-ვეფხის დახოცისა
“რა წამეკიდა, ყველაი წვრილად გიამბო ენითა,მერმეღა გაბრჭევ მართალი მაგა გულითა ბრძენითა;შენ მოგელოდი, მიმჭირდა მოლოდინითა შენითა,ქვაბს ვეღარ გავძელ, მინდორთა მოვლა მომინდა…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ტარიელისაგან და ავთანდილისაგან ქვაბს მისლვა და ასმათის ნახვა
იტირეს და გაემართნეს, ქვაბისაკენ თავნი არნეს;რა ასმათმან დაინახა, განაღამცა გაეხარნეს!მოეგება, მოტიროდა, ცრემლმან მისმან კლდენი ღარნეს,აკოცეს და ა-ცა-ტირდეს, კვლა ცნობანი ააჩქარნეს.…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: წასლვა ავთანდილისაგან ფრიდონისასა
ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა!ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა!სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?!მაგრა…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: მისლვა ავთანდილისაგან ფრიდონისას
ყმა მტირალი სამოცდათ დღე ზღვისა პირსა მივა გზასა;შორით ნახნა, მენავენი მოდიოდეს შიგან ზღვასა;მოიცადა, ჰკითხა: “ვინ ხართ, თქვენ ამისა გნუკევ თქმასა,ეს…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: წასლვა ავთანდილისაგან ნესტან-დარეჯანის საძებრად და ქარავანთა შეყრა
ყმა მიმავალი მიუბნობს, მსგავსი მთვარისა სრულისა.არს თინათინის გონება მისად სალხენლად გულისა;იტყვის: “მოგშორდი, სიცრუვე, ვა, საწუთროსა კრულისა!შენ გაქვს წამალი ჩემისა მამრთელებელი…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ამბავი ავთანდილისა გულანშაროს მისლვისა
ზღვა გაიარა ავთანდილ, მივა ტანითა მჭევრითა.ნახეს ქალაქი, მოცული გარე ბაღისა ტევრითა,გვარად უცხონი ყვავილნი, ფერითა მეტად ბევრითა.მის ქვეყანისა სიტურფე რა გაგაგონო…
Read More » - პოეზია
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ფატმანისაგან ავთანდილის გამიჯნურება
სჯობს სიშორე დიაცისა, ვისგან ვითა დაითმობის:გილიზღებს და შეგიკვეთებს, მიგინდობს და მოგენდობის,მართ ანაზდად გიღალატებს, – გაჰკვეთს, რასცა დაესობის, –მით დიაცსა სამალავი…
Read More »
