წიგნიდან “მოგონებანი, ნახული და გაგონილი” თავი I წარსული საუკუნის 70-იანი წლები უნდა აღინიშნოს, როგორც ღირსშესანიშნავი ხანა ქართველი მოზარდი ახალგაზრდობის ცხოვრებაში.…
Read More »გრიგოლ ორბელიანი
ჩემდა ნუგეშად, ჩემდა შვებად სასიხარულოდ,ლხენად გლახ გულის უდროოდა მწარ დამჭკნარისა,დაო სასურველ! ამა სოფელს შენ დამშთი მხოლოდ,და განმასვენე კვეთებათგან ბოროტ მხვედრისა!ცხოვრების…
Read More »
როს ვიყავ ცოცხალ, ვითა შენა, მკითხველო,მეცა მიყვარდა, მეც ვჰსტიროდი, ვილხენდი,და დაფიქრებით დავჰმზერდი საფლავებსა! მერგო რიგი, და აწ ჩემს საფლავს დაჰმზერ…
Read More »
მთოვარე, აშიკთ მოწამე, სიამით ნათელს მოჰფენდა,ნიავი სუნნელთ ყვავილთგან ჰკრეფდა და ქროლით მოჰბერდა.ბულბულიც ბუჩქში ფარულად ვარდსა გალობით შეჰსტრფოდა,და მით გულს ცეცხლი…
Read More »
ვინ აღვიდეს მაღალსა მას მთასა წმიდასა,სადა ჰგალობენ ანგელოზნი ღვთისა დიდებას?.. — სულითა წრფელი, მშვიდი გულით, ფიქრით განწმენდილ,ვის არ შეეხო ზაკვის…
Read More »
ვარდი ხარ? — არა!ზამბახი? — არა!მარამ, შენ ღაწვთზე აღყვავებულნი,არიან ორნივ შეზავებულნი!ნეტარ მას ბულბულს, ვინც შენს ვარდს, ზამბახსზედ დამღერს მარად, ვით…
Read More »
მზე ჩაესვენა: მის შუქი გამოსალმის ჟამს კავკასსა,თავსა ეხვევა ალერსით, ვით ქალი მამას მოხუცსა!ბუმბერაზ მთანი მდუმარედ ცათამდის აყუდებულნი,ჰსხედან, ვით დევნი, სპეტაკის…
Read More »
სიხარულო, შვებავ, ლხინო,ახლისა აკვნის გუშაგნო!მზევ, შინ შემოდიო! თქვენ, სულსა აღნაგსა ახლად,დაჰფრინვეთ თვალ მოულულად!მზევ, შინ შემოდიო! მე მისსა მშობელ ვენერასდაუმღერ ტკბილსა…
Read More »
ნუ მასმევ ღვინოს, — უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით, —თვარა მიმუხთლებს და წარმოჰსთქვამს ენა ყოველსა,ესდენ ხან კრძალვით დაფარულსა ღრმად ჩემსა…
Read More »
რას მიყურებ აგრე გაკვირვებითა,ნუთუ სახე არ გინახავს მუშისა?მკერდი ღია, ოფლით გასვრილ, მტვრიანი,ფერით რკინა, კისერჩაჟანგებული,კაცი გულით, დაჩაგრული ბედითა,სიყრმიდანვე სიღარიბით დევნილი,ვის სიცოცხლე…
Read More »