გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცაზე ლეგიონი სცურავს ვარსკვლავების
ცაზე ლეგიონი სცურავს ვარსკვლავების,მთებში ეღვიძება ხეთა ათასეულს,სფინქსის ეპარება ფიქრი გამკლავებისლანდებს, ხიდეების სიგრძივ გადასეულს.სადღაც დაიძახებს შორი მდინარიდან,რაღაც ფრინველია, რაღაც ხმა კისკისა,და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცაზე მიდის ერთადერთი ..
ცაზე მიდის ერთადერთიმოღუშული ღრუბელი.იქ არ არის ეხლა ღმერთი,ის ორთქლია გუბელი. აი, ვრცელი მინდორ-ველიიქ აღარ სდგას მრავალი,ფეოდალი ძველისძველი,მეფეთ შთამომავალი. მორბის მთების…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცამეტი წლის ხარ
ცამეტი წლის ხარ და შენი ტყვეაჭაღარა გულის ზმანება ავი, –ჩააწყვეთ რიგში ცამეტი ტყვია,ცამეტჯერ უნდა მოვიკლა თავი! გაივლის კიდევ ცამეტი წელი,მოახლოვდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცელი კივის
ცელი კივის და ველები,სურნელება დადგა თივით.თივას თიბვენ მთიბველები,ცა ლურჯია გუმბათივით. დროს არ უყვარს დიდხანს დგომადა ყვავილებს ართმევს დიბას,მალე მოვა შემოდგომადა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცხოვრება ჩემი უანკარეს ღვინის ფერია ..
ცხოვრება ჩემი უანკარეს ღვინის ფერია,იგი ელვარებს, საბოლოოთ დაშრება ვიდრე,მასში სახელი პოეტისა მე დავიმკვიდრე,რომლის გარეშე უკვდავებაც არაფერია. ყველამ იცოდეს: მე არავის…
Read More » - ლიტერატურა
გალაკტიონ ტაბიძე – ცხოვრება ჩვენთვის მოცემული
1ცხოვრება, ჩვენთვის მოცემული ბუნების მიერ,ბუნებასავე მიაქვს, როგორც – გრიგალს ნიავი.მაგრამ ბუნების მოცემულ ნიჭს ის ვერ წაიღებს;ნიჭი მარადის უკვდავია… ყოფნა –…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ცხოვრებასთან
1დეე, შავბნელმასევდა-ნაღველმასაბედისწეროდგაშალოს ფრთები,დეე, მარადისფიქრის და ტანჯვისწყლულმა წარტაცოსგულს იმედები.დეე, ღრუბელიშავი და ბნელიეფინებოდესჩემს სულის შვებას,ჩემს გულის ფიქრებსვერვინ იტვირთებსდა არც არვის ვთხოვმე შებრალებას!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ძველ დღეებზე რაოდენ ფიქრს იტევ ..
ძველ დღეებზე რაოდენ ფიქრს იტევ,სამუდამოდ ჩატეხილო ხიდევ.არ იქნება, რომ გამრთელდე კიდევ,სამუდამოდ ჩატეხილო ხიდევ.დაისვენე, თავი ბალიშს მიდევ,სამუდამოდ ჩატეხილო ხიდევ.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ძველი ჟურნალები
მას ახსოვს აკაკის „კრებული“:აღელვებული, დაფიქრებული.შლიდა ჟურნალებს დღის მყუდროება.მას ახსოვს გაზეთი „დროება“,მას ახსოვს ცაზე მნათობი ბადრი,ვასო აბაშიძის გაზეთი „თეატრი“და მთელი რიგი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ძველი წიგნების გვერდებს არეულს
ხან გამწკრივებულს ზღვისკენ წეროებს,ხან მეოცნებე ხის კენწეროებს,ხან ღამეს, როგორც მძიმე ობობაწაიღებს დროთა ავადმყოფობა.და ბაღიც კვდება ძველად დარგული,ის ყველაფერს გრძნობს კვალდაკარგული.რა…
Read More »
