გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყეში
ზეფირს ფოთლებითკალთა ევსება,ზამბახს ოცნებითეალერსება: –„გამომყე, წამო!“ხარობს მიდამო.ზეფირს ქნარი აქვს,დაუგდე ყური,დაგწვავს, მოგხიბლავსჰანგი ველური,დაგძლევს ექსტაზი…ციური, ნაზი.ეოლ, მთა-ბარინუ შეაწუხე…ტყეს ტალღა ჩქარიდაჰკარ, დაჰქუხე!ზვირთი დასძარი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყვარჩელთან
როგორც არ სძინავთმდინარეებს –მთების წყაროებს,არ სძინავთ ქარხნებს,ფაბრიკებსადა მაღაროებს.ანთებულიასიხარულითშრომის დღეები,გული უფრო სცემს,აღმართია,სიმაღლეები –რომ იგი ერთიმრავალ გულთაგადიქცა ცემად –მებრძოლი ქართანდა გრიგალთან,დღითა და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყვარჩელი
როგორც მფლობელიფასუდებ ტახტის,ამაყად ჩადისქვათა მნგრეველიიქ, სადაც დუმილსწარბშეკრულ შახტისსძრავს სიმღერის ხმადაუძლეველი. აქ მიწის გულისქანაობს ღელვა,მადიდებელიგულთა კავშირის,იმ უშავესთაფენათა ყელვა –ბრწყინავდა ელვაიმ ქვანახშირის.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყვია-წამალის ბოლი
როგორც თვითმკვლელი დღიურს,შლიდა ლაჟვარდი ყანებს.ვარდებს ეძინათ ტყიურს,ტყესაც ეძინა მწვანეს.ტყვია-წამალის ბოლიგასცილებია ხაბოს,მთვარეს ტბის არხევს ბროლი,როგორც ხომალდის ნაფოტს.ვარსკვლავებია თითბრისდა კოცონების ნთების.ყრუ საიდუმლო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყვიების ქარი და სისხლის წვიმა ..
ტყვიების ქარი და სისხლის წვიმა,გაიცნო ჩანგის ყოველმა სიმმა.მარად ჰქვია მას – ვინც გაგვიღიმა –სიკვდილი ექსტრა, სიკვდილი პრიმა!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ტყის პირად
ტყის პირად, შორსა გზას მიმავალი,მივწექი და ძილს მივეცი თავი,ჭადრების ჩრდილი მეხვია საბნადდა ნანისმთქმელად – მხოლოდ ნიავიმძინარეს თავზე დამტრიალებდაფოთლები ტყისა და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უბედურ საათს არვინ დაგიცავს
უბედურ საათს არვინ დაგიცავს,არავინ გეტყვის მშობლიურ ნანას,მაგრამ გახედავ ყრუ დედამიწასდა მოიგონებ შენ შენს სატანას. იმედი, შენი ბრძოლის საგანი,გატაცებაა დაუდგრომელის.მოღუშულია შენი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უბინაო ბავშვები
დღეები თოვლით გადიბაღებადა როგორც თავზე ხელის აღება,ფანტასტიურმა მოჯარა გემმაბავშვების გროვა, მთელი ბოძემა.ო, განწირულო და დაღუპულო,ო, უბინაო, უგზო, უფულო,არც სამოსელი, არც…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უბინაო ბავშვების შესახებ
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ რევოლუციონურსაქართველოშითუ გააკეთებ –საქმე ბევრია.თუნდაც ბავშები,ჩვენს ზრუნვის დროშიმათი ამბავიც ასაწერია:მოდის ზამთარი.მოიბურა მთა.აქ მარტო სიტყვათუმცა არ კმარა.გადუწყვეტელირჩება ბევრი რამ,და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უბინაო დედა
როს შეგხედე,გულს მოედო სევდარაღაც მწარე,თვალს ბურუსი ხვევდა.იმ ყოფაშიარ მენახე, ნეტა,ბავშვის დედა,უბინაო დედა!მთელი ქვეყნისრას გიზამდათ მტრობა,რომ გქონოდათერთი მტკიცე გრძნობა:საარაკობრძოლის ნებისყოფა,ბავშვის დედა,უბინაო…
Read More »
