გალაკტიონ ტაბიძე

  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღამე დღეს შეხვდა

    გალაკტიონ ტაბიძე ღამე დღეს შეხვდა

    ღამე დღეს შეხვდა, აღდგენილს მკვდრეთით,და გადაჰკოცნა აღმოსავლეთით! დილით გაწითლდა მორცხვი სახე დღის,მას შემდეგ იგი ღამის ჩრდილს უფრთხის. ასე, მე მახსოვს…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღამე ხეობაში

    გალაკტიონ ტაბიძე ღამე ხეობაში

    თეთრი და მზიანი გათავდა დღეობა.ახალი გრიგალი მთებიდან ტრიალებს.ლანდები გვიანი ავსებენ ფიალებს,სივრცეა მაღალი და სულის ტყვეობა.იალებს და ჰქრება და ისევ იალებს.ასე…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღამევ, რა მოგივიდა?

    გალაკტიონ ტაბიძე ღამევ, რა მოგივიდა?

    ო, ყოველდღე მზეებიქიმერებში ვარდება,ქარავანი დღეებისმძიმედ მიემართება.ის ოცნებაც ქაოსისნაპირამდე მივიდა,ღამევ, რა მოგივიდა?ქარო, რა გემართება?

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღელავდენ..

    გალაკტიონ ტაბიძე ღელავდენ..

    ვარდებში ღელავდენ ლამაზი ქალები,მათ უყვართ ჩურჩული და მიეთ-მოეთი…ამბობდენ: ამურებს ვერ დაემალები,თუნდ იყო პირველი და დიდი პოეტი. ძვირფასო ქალებო! არ მოგერიდებით,ერთს…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღვინისფერო მდინარევ!

    გალაკტიონ ტაბიძე ღვინისფერო მდინარევ!

    მიდიოდი ველად, როგორცღვინისფერი მდინარე, რომ მოვედი სიახლოვეს,თავი მოიმკვდინარე. გაიღვიძე! – გულზე გედვა,რაც არაფერს აქ არ ჰგავს; ერთი შენი გამოხედვაათას ხედვას…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღვინოს დააბრალებენ

    გალაკტიონ ტაბიძე ღვინოს დააბრალებენ

    სადაც უნდა მივდიოდეუცხო ქვეყნად მარები,უკანასკნელ შვიდიოდეწლის თან მომდევს ქარები. სადაც უნდა შევიარო,ღვინოს დამაძალებენ,მწუხარება ვერ დავფარო:ღვინოს დააბრალებენ! ო, ძვირფასო! ჯვარზე მაგეს.გაქრა…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღრმა მწუხარება აღარც მანებებს ..

    გალაკტიონ ტაბიძე ღრმა მწუხარება აღარც მანებებს ..

    ღრმა მწუხარება აღარც მანებებსისევ უფსკრულში გადაქანებას.როდემდე ვივლითასეთ ტკივილით?როდემდე უნდა მივყვეთ ზმანებებს? ყოველდღიური სიზმრების ნატვრით,ერთ თეატრიდან, ან სხვა თეატრით,როდემდე ვივლითასეთ ტკივილითან…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბელს

    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბელს

    ოჰ, ნუ დაახშობ მზის სხივებს,სულს ნუ ამოხდი გაზაფხულს.ნუ გადააჭკნობ ტურფა ველსციურ ცრემლებით დანამულს.სიცოცხლის მკრთალი აჩრდილიგულს ტალღასა სცემს მწუხარეს.ამკობდა მინდვრის ყვავილიობლად…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ოქროს ამურებით

    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ოქროს ამურებით

    ღრუბლები ოქროს ამურებით დასახლებული,ვეზუვის ფერფლი!თვალი იკარგება სივრცეთა უნაზესგრადაციებში,უფრო უნაზეს, ვინემ შტიაციატოფლორენციაში,სადაც უძველეს ხელოვნების ყველა ფერებშიფეთქს ნაპერწკლები:ნახატი ვაზების,სასანთლეების,საცეცხლურების და კანკელების.ამ საღამოში…

    Read More »
  • პოეზია
    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ჰგვანან ამღვრეულ ტვინებს

    გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ჰგვანან ამღვრეულ ტვინებს

    ღრუბლები ჰგვანან ამღვრეულ ტვინებს,ციდან ცრემლები მოდის ჩაფებით.გრგვინვა ციდან ცით მიაგვირგვინებსელვას – კივილთა აკიაფებით.განრისხებულა თვითონ ზევესი,დორბლმორეული თეთრი მელანით.დაკარგულია გზა მოხევესი…ბნელდება. ღამე.…

    Read More »
Back to top button