გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რამდენიმე დღე პეტროგრადში
დაეშვა თოვლი, ფრინველი ლიბრი,ბოლოდაწყობილ ფრთების ჭაღარითდა ჩონჩხებიან ხეების ჯიბრიდაფარა ნაბდით ნაყაჩაღარით. რა სულიერიც არის ეს ქარი,ვიცით: მოგვწყინდა ბაიათები!გარეთ ატლასთა არტყია…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რამდენჯერა ვთქვი ..
რამდენჯერა ვთქვი, თუ ვისთვის მინდასევდიან სიმთა მწუხარე ჟღერა,რამდენჯერ იჭვი მეწვია წყნარი,რამდენჯერ ხელში ავიღე ქნარი,რომ დამემსხვრია და არ მემღერა. ამ დროს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რაოდენი
რაოდენი იყო მსხვერპლი,გახსოვს იგი დრო?ძირს სისხლის ღვრა! აი, რაზეუნდა იფიქრო!ომი ომს, თუ გმირობაადა სიმამაცე –გმართებს, პროლეტარიატო,ფიქრი ამაზე.ვინ ჩაუგდო ხელში ვერაგსხმალი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რარიგ კარგია, სამშობლოვ ..
რარიგ კარგია, სამშობლოვ,შენი მტკვარი და რიონი,შოთა, ილია,აკაკი,ვაჟა… ორ ზღვათა შუა მდებარებრწყინავდა კავკასიონი,შოთა, ილია,აკაკი,ვაჟა… სულ მაღლა გორის ციხეა,სულ დაბლა ძველი სიონი,შოთა,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რას ნიშნავს, ზღვა ახმაურდა?
ეს ნიშნავს, რომ შეუნიშნავსთვალს, რას სხვა ვერ მისწვდენია.ეს ნიშნავს: რაც განუცდია,გულს – იგი გადმოდენია.რასაც მიმხვდარა გონებადა რაც ღმერთს გაუჩენია.ზღვა ახმაურდა.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რას ჰკივის ქუჩა?
რას ჰკივის ქუჩა?ამ დროს უეცრად მომაგონდებაყინვები.ო, რა წამება გამოვიარე.ღამის მთევარი,ეხლავინ არის წმინდა დაუდარდელი?დიახ,ეს მე ვარ…მაგრამ წარსულიარავის ესმისპოეტის გარდა.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რასაც სარაცინი წინად..
რასაც ბარბაროსი წინად,რასაც სარაცინი – წინად,სიმამაცის საქმედ სთვლიდა,თუ თავს სთვლიდა სარაცინად, –რაბლემ მას უწოდა რბევადა მკვლელობის მხეცი ჟინი,სხვას, რაბლესაც, ისტორიასასე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რატომღაც, როცა არემარეს ..
რატომღაც, როცა არემარესგრგვინვა გაჰქონდა,სამოქალაქო ომის წლებიმე მომაგონდა.რა ბრწყინვალებას და სიმდიდრესელოდენ ბრმები,ალექსეევი, კორნილოვი,ანტანტის ყმები? მათი მემკვიდრე დენიკინიამცდარი ხიფათთ,თუნდაც საათით, თუნდ წამით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რაც ბედმა გითხრა ..
რაც ბედმა გითხრა: არ შეშინდე,ფრთხილად დაჰკარი!მას მერე კაცთა ბუნებისახარ დოსტაქარი. მის სულთან ბასრი დანით ხელშიდგეხარ მოხრილი;ვით ხელის გულზე, თვალწინ არისმიყრილ-მოყრილი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე რაც იქნეს – იქნეს
როს სიბნელეა და გზას ვერ ვიგნებ,მენატრებიან ფრთები თეთრები,მაინც არავის არ ვევედრები:გზა გამასწავლეთ, გავიდე იქნებ. იქ სასიკვდილო მახვილებს იქნევსყველა ჩონჩხები, ყველა…
Read More »
