გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ო, გიპოვე
მთის ასული სერზე შესდგა იდუმალი ხმით გართული,შუბლს გვირგვინი უმშვენებდა დაფნის ფოთლით დახლართული. და ოქროსფრად, და ოქროსფრად ელვარებდა თმა სხივნართიდა სიოზე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ო, დღეს შემოდგომაა ..
ო, დღეს შემოდგომაა…შემოდგომა…სულსაღარ სურს არავინ…ნაზი ფერების კვდომად,ნაზო მერი,დაჰქრის ლანდი ცისფერი…შემოდგომაშენს ბაგეებს მაგონებს…ვწუხვართ…მშვიდობით…მერი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ო, მეგობრებო ..
ო, მეგობრებო, ჩვენი სერობაიქნებ მომავალს შვებას მიუტანს?იქნება ღამის ალმაცერობა,მე ეხლავ ვამჩნევ ერთგულ იუდას.ვინ უღალატებს ბოჰემის სუფრას?ღვინო სტიქიის არის საგანი,ერთი ამ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ო, სიხარულო, სიხარულო
ო, სიხარულო, სიხარულოშემოქმედების,შენ მაისი ხარ ჩვენი ველის,ჩვენი ქედების! მოდის მაისი აღტაცებითდა თავმომწონედ,მთელი თავისი სილამაზით,მთელის ძალ-ღონით. ის გეგმავს, აგებს და ყოველიმძლავრი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ობელისკი
ობელისკს, თეთრი მხრიდან მოტანილს,ჩვენ შევცქეროდით ძახილით: დაგმეთეჩვენებოდათ ქვის თლილი ტანიყველასთვის უცხო და ბნელ ქარაგმად. წყალი შავია, როგორც მელანი,შავ წყალზე ყალყზე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ოდეს ართობს მტერს ..
ოდეს ართობს მტერსცდა ხალხის ღონის,სისხლი, ბორკილიდა საპყრობილე –ურყეველად დგასშენი პროფილი,ბრწყინვალე სახევკავკასიონის! იმ მტაცებელთარიგი სხვადასხვააქ მოეხეტადა სცდიდა ღონეს,ხომ განადგურდამისი თავდასხმა –შენით,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ოდეს იყრების ომად ლაშქარი ..
ოდეს იყრების ომად ლაშქარი,არ რგებან გზანი,ჩემო სიმღერავ, მაშინ ჩქარ-ჩქარიჰანგი დასძარი. ოდეს სასმელად ლაშქარს არ ჰყოფნისზღვა ატლანტიის,იწყე მოტივი – არა არყოფნის,არამედ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე პარიზის კომუნა
აჰა, მოედო ხალხი ქუჩებს და ყველა მღერის!პირველად მღერის გამარჯვება და პოეზია!ეჟენ პოტიე ამგვარად სავსედღის საწყაულირომ ის აღავსოსახალ ნათებით –არასდროს მსგავსიდღესასწაული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე პარიზის სეზონი
ხედავთ? სეზონი ავიდამწვერვალზე, როგორც ზმანება,ათასგვარ სანახავითასჩქეფს ბაღთა ახმოვანება!სიმღერებს დაეტანებარყევანი უმიზეზონი,ფრანკიც ძირს მიექანება,და ასე მიდის სეზონი… სეზონში, ვიტყვი თავიდან,ტენორნი იქცნენ ბანებად.პრესა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე პარიჟი
მონ-მარტრში შენი თვალები –ღრმა, უბოლოო, უსახო.შენ კვნესი, შენ იმალები,არც ვინ გყავს, რომ დაუძახო. უდაბნოდ გაჰქრა მრავალისიკეთე, ზნე და ზნეობაარავინაა მავანი,გაგიყოს…
Read More »
