გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – როცა დაეცა შური ..
როცა დაეცა შური ბინდისა,დამძიმებული მუქი ხავერდითამართულიყო ის მთაწმინდაზესიკვდილის გვერდით.სვამდა ამ წვიმას მრავალი თესლი,რომ გაზაფხულზე ყვავილთა ველადამოსულიყო ზღვა ულეველი,ახალ მთესველად.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – რური
რური! რამდენ რამეს ამბობსმხოლოდ ერთი სიტყვა: რური.ქვანახშირის მრავალ ამბავსთან სდევს ბრძოლა უამური. რა ოფლის და სისხლის ღვრაა,რა ხვნეშაა განახშირი,აქ მტაცებლის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – რუსთაველი პარიზში
ეს წელი ჩემთვისარის კანდელიუფრო ელვარე,ბადრი, წითელი,უფრო მხნე, ვინემგზა შარშანდელი,თუმც არა როგორცშარშანწინდელი! ეს წელიწადიდა ეს საათიშარავანდედი არისმთელ დროთა!ეს არის შვიდასორმოცდაათიწლის მოზღვავება:ეს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – რუსთავი
თვით ფოლადი ჟღერს, მღერის:ვით არ მოელხინება –აქ არავინ ერთ ადგილსარ დგას, არ იყინება. რუსთავსაც მზე უკეთესმერმისისთვის ინახავს,მომავალი მხარისამრავალ გზას დაინახავს!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – საახალწლო
განახლების დადგა ხანა,ახმაურდა ხალხი,ქარხანასთან მიდის ყანა,გაქრა ძველი თალხი.ძველებურად ქარს არ ატანსმასა თავის შრომას,რკინასა სჭედს, თუ თხრის მადანს,არ ივიწყებს, რომ მასურჩევს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – საახალწლო ეფემერა
ღამის წყვდიადში მე შემომესმა,სურნელი ნაზი, თვალგაპობილი.გრიგალმა ცივმა და უშორესმაკართან მოაგდო ავტომობილი. გაჩერდა ორი ყვითელი თვალიდა შეშინებით დაკრთენ ჩრდილები,კარებთან კივის წარსულის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – საბჭოთა ხალხის გმირული ..
საბჭოთა ხალხის გმირულიეპოქა სჭედავს ხელოვანს.იგი გმობს, გულმოპირული,სიცოცხლეს არსახელოვანს. კარგია ლექსი მაშინ, როსნათელია და ხალხური,არ მოაკლდება არასდროსმასსის მღელვარე თვალყური. სიმართლე, წრფელი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – საგურამო
ცხოვრება, როგორც ცინიკი – ღორი,მსგავსება რუმბის,გთხოვს, გეხვეწება იგემო ტბორი –ჩაეშვა წუმპეს. სახე ნერონის თუ თემურ-ლანგისკედლით გიღიმის,ის სიმბოლოა გულწრფელი ჩანგისგაწყვეტილ სიმის.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – საგურამოს ჭიჭინობელა
მარიობისთვის სიცხევ,მზერით დამწველო გულის,შენ გადარბევას იწყებ,ხოდაბუნის და ხნულის. მაგრამ რად დამავიწყეშენი ჩაკონვის წყურვილს,მარიობისთვის სიცხევ,მზერით დამწველო გულის; მარიობისთვის სიცხევ,მზერით დამწველო გულის.მზით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – სად დასასრული იყო
სად დასასრული იყოვიწრო, უცნობი ქუჩის,იდგა სანთლების ჯიღა,და ქანდაკება თუჯის.ყრიდენ სანთლები ზოლებს,ჰქროდა სიცივე ბინდის,და იგონებდენ მოლებს,როგორც დაწყევლილ სინდისს.იდგა გაშიშის სევდა,მწარე, ნისლივით…
Read More »
