გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ნიაღვარი
როცა მზე მწვერვალს გადმოანათებსდა სხივს დაადნობს თოვლიან მთაზე,უკვდავებაა მაშინ მნათობისმშვენიერება და სილამაზე. მაგრამ როდესაც აღქაფებულიზვირთი გზას ურხევს მომსკდარ ნიაღვარს.ვინ გამოხატავს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ნიკო ყარალაშვილო ..
ნიკო ყარალაშვილო,ნუ ენდობი მიკიტანს,გაგფცქვნის კუდის რიკამდე,სამარემდიც მიგიტანს,იცოდე, რომ შხამი სდისიმ წყეული ტიკიდან,ჰარულს მოგაძახებენაქედან და იქიდან.რად გსურს გამოეთიშოამხანაგებს რიგიდან?რა სასწაულს მოელილოთი-ფოთის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ნორჩი ყვავილი
ველზე ვიწექი.. წყნარი სევდა გულზე დებული…ნაზად მარხევდა, როგორც ფოთოლს ზაფხულის ქარი,ცის ნეტარ ტატნობს გავსცქეროდი გარინდებული,სადაც მიწვევდა საოცნებოდ ვარსკვლავთ ლაშქარი. ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ნუ გენანება ხმის გამეტება
როცა ზღვის სუნთქვა გულზე გედებადა ზეცა გულში კვლავ იხედება,იმ დროს სიმუნჯე ნუ გებედება,ნუ გენანება ხმის გამეტება. ხალხში თავმდაბლად გაივლი როსმეს,თუ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ნუ დავკარგავთ ხსოვნას
ყოველ კუნჭულს ვახარებდით სიყმაწვილის წმინდა ხმებით,სიცილით და სიხალისით, გაზაფხულის ყვავილებით,თურმე ნისლი სდარაჯობდა აყვავების პირველ ჩრდილებს,ნუ დავკარგავთ ჩვენ იმ ხსოვნას, ნუ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოდესღაც, სადღაც ..
ოდესღაც, სადღაც, მარტოობაში,გულით ამომსკდა სიმღერა წყნარი,ჩემი სიმღერა ქვითინი იყო,სულით ობლობას კვნესოდა ქნარი.ხანი გავიდა, გადამავიწყდასიმღერა სადღაც, ოდესმე თქმული,სანამ არ ვპოვე მეგობრის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოთხი დემონი
ცეცხლისფერ-წითელი ყვავილებისოთხი დემონი,აი, ერთი ოჯახის ისტორია.ზღვა, ბორბალი, შხამი,თამაში ცეცხლთან,თქმა ყველა ამისაღემატება ყოველგვარ ძალას,თანამედროვეობის სული,ვით წერილებიარანორმალურ ადამიანის,ორხიდეებზე უტკბოესია: –უხილავი ბორკილები,მარადი სიზმარი,ფერხული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოთხი დრო
დროო, როგორ თრთისშენი წამწამი,კაცი თავს გადგასმუდამ სამ-სამი,არა ერთფერი. შენ აგაყვავაპირველმა სამმა,შენ გაზაფხულისგფარავდა გამმადა ყვავილთ მტვერი. შემდეგ მოვიდამეორე სამი,ზაფხულის ბაღადაქცია წამიგაზაფხულისა.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ოკეანე
მთლად დატვირთულ ნავთის გემებსამოძრავებს ქარი მავნე,თითქო რასმე აიჩემებს –შფოთავს, ღელავს ოკეანე. ოკეანე ღელავს, შფოთავს,ზიდავს ბენზინს, ზიდავს ნახშირს;ოკეანე იცნობს ცოტასერთა ჩვენთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ომნიბუსით
ეზოს ახსოვს ყოველ წუთისშარაგზა და გადაღმა.ისევ იქ დგას ჩრდილი თუთის,ცაცხვები კი გადახმა.და ტირიფიც მაღლარ მტევნით!სასაცილო ტირიფი.გადახრილი ზედმიწევნით,მსუბუქი და ირიბი.დაფენილი, თითქო…
Read More »
