გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოედანზე
მასხარა ეხლა აღარა ჰგავს იმ მშვიდ მასხარას:იმისი სახე არის ოხვრა და ტრაგედია,მაგრამ ის ეხლაც არ ეშვება ცარიელ სიტყვებს,მას კიდევ ხელში…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოელვარე გზით
ციკლიდან „ეპოქა“ ჩვენ არ გვაკრთობდა შური და მტრობა,წყურვილთა შვება არ გვიცხრებოდა,ყველა წაშალა ბრძოლის სურვილმადა სიხარული მხოლოდ რჩებოდა.არ გვაშინებდა წვიმა და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოვა… მაგრამ როდის?
შორეული ქალის ეშხიმოვა… მაგრამ როდის?სიყვარული სასახლეშიმხოლოდ ერთხელ მოდის! ასეთია ნაზი ბედი,ბედი რჩეულ ფერის;სიცოცხლეში თეთრი გედიმხოლოდ ერთხელ მღერის! ყვავილები უხვად არისდენდის……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მომავალს რომ ეფერება
მომავალს რომ ეფერებაშრომის გუგუნი ზვიადი,ეს არის ბედნიერებაგანუსაზღვრელი, დიადი. თუ როგორც გრგვინვა ქარისა,წინ მიდის ჩვენი დროება,ამისი შესადარისიჯილდო არ მოიპოვება.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მომაკვდავი
მზე დასავლეთით გადაიხარა,პირდაპირ სტყორცნა სხივი მთისკენა,უკანასკნელად ბარს გადმოხედადა დიდებულად გადაესვენა. აგერ დაჰქროლა საღამოს სიომ,ააშრიალა ფოთოლი ტყისა,ფრინველთ ჭიკჭიკში, სევდის მომგვრელად,გამოისმოდა ხმა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონაზონ ქალს
ოჰ, რა ტკბილად ეძინება ყვავილს მდუმარს და ფეეეერ-მიხდილს..მარტონი ვართ, ჩემო კარგო, ყური უგდე ჩემს სუნთქვას ფრთხილს.ველთა შორის გასისინდა ხმაურობა მშვიიიდი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონბლანი
ლაჟვარდის გული,მდევივით ტანი!გაბრწყინვებულიმოსჩანს მონბლანი.იგი დგას მშვიდადდა უმოძრაოდმშვიდი სიდიდით,მშვიდი საოცრად. ადიდებულიმოგრგვინავს რონა,გააფთრებულივეფხვი მეგონა,ჰქუხს ტალღათ რიგითრისხვად და მოსვრადმწყრალი სასტიკად,მწყრალი საოცრად!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონმარტრზე
მონმარტრზე, სადაც ჩვეულიიფერფლებიან ღამენი,ხელიხელ გადახვეულიიმღერის ორი გამენი: „პარიზში ნუ ეძლევი დარდსრომ დავაშინოთ სნობებიჩვენ ყველა აფრიკაში ვართ,ყველა ვართ ეთიოპები“. ულევი, უანგარიშო,შიშის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონპარნასი
თქვენი დროის ზღაპარიძველებურად ნაზია,თქვენი თავშესაფარიისევ „მონპარნასია“.ბროლში ელვის კამკამი,ელვარება იმ ღვინის,პროვანსი და შამპანიმშობლიურად გიღიმის.თმახუჭუჭა თუთუნისბოლი თვალებს ედება,ისმის ჩუმი დუდუნი –ძველი შემოქმედება.ლანდი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მორჩა! სტიქიის ..
მორჩა! სტიქიისთავდება რიგი.ადამიანმადასძლია იგი.ღამე მშვიდობის,ღამე მშვიდობის,თავდება ღამეუამიდობის.
Read More »
