გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მან მოიტაცა ველები ..
მან მოიტაცა ველები თოვლისფეერიული თვალით მნათები,ხან ნიაღვარი ცხრაასხუთისა,ხან პეტროგრადის ბარიკადები.ყვიროდა ცეცხლი და კონონადა:შენი მარადი სული, რუსული.კვნესდენ ველები უკრაინისადა კრემლი ცეცხლით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მამულო, სიცოცხლეო!
სიცოცხლეო, მამულო! მძაფრი, არა-ფარული,შვილთა შენთა ხმამაღლა სთქვან შენი სიყვარული; სიცოცხლეო, სამშობლოვ! მტერი დაუნდობელი,რომ თვალს არ გაცილებდა – ვიყავ წინამგრძნობელი. აი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მამია გურიელის საფლავზე
თავ-დახრილი, მწუხარე, ვდგევარ მე შენს საფლავთან,ცოცხალთ სამყოფ-ბინისგან უნუგეშოდ ლტოლვილი,და ფიქრები გარშემო ირევიან თანდათან,ვდგევარ აქ ყველასაგან დევნილ-უარყოფილი.. და საფლავში მდებარე, უფრო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მალე ფერგადაშლილი ..
მალე ფერგადაშლილიამწვანდება ტყე-ველი,გაიშლება ყვავილი,სურნელების მფრქვეველი;გაცოცხლდება დაფნარი,მთის მწვერვალი, ტყის პირი.და დაივლის ნარნარიგაზაფხულის ზეფირი.წყნარი სევდა მეწვევა,წამიღებს სიმთა ჟღერა,ნისლით გამოერკვევაჩემი გულის სიმღერა.ქვებს, ბალახებს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მაისის ღამეს
მაისის ღამეს, გაბრწყინვებულ მაისის ღამესლამაზ ლეილას ფანჯარასთან მე მივიპარე.მე ფეხაკრეფით გავიარე ბაღის ბილიკიდა მეშინოდა, რომ ღამის ლანდს მპარავდა მთვარე…მე შევიხედე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მაგრამ მე რა ვქნა
მაგრამ მე რა ვქნა, მე, ვისაც სულიმაქვს დაწეწილი მწარე ქარებით,ვინც აღტაცება არ ვიცი სრულიარც სიყვარულით, არც მწუხარებით. მე, ვისაც მტანჯველი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მაგიდა ალემბიკებით
აჩრდილმა მაღალ ლურსმნებს აჰკიდაჩონჩხები – ძვლები მაღალ რიგებით,დაფარულია გრძელი მაგიდაშავი წიგნით და ალემბიკებით. ობობებიან კუთხეში დივანსვხედავ: ვით გჲოტე, ზის იქ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თუმც ცოცხალი ვარ ..
თუმც ცოცხალი ვარ,არა მჯერა, რომ სული მედგას,ჩემი ცოდვა მას,ვინც მომიხმო ასეთი მტერი,ბედითი მტერი,ცუდი მტერი: სიკვდილის ნატვრა!ექიმო, გულიძველებურად თუმც ისევე ფეთქს,დაკარგული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თოვლი
მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლისქალწულებივით ხიდიდან ფენა:მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლისდა სიყვარულის ასე მოთმენა.ძვირფასო! სული მევსება თოვლით:დღეები რბიან და მე ვბერდები!ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თითქო არა აქ
და დედამიწა ბნელდებოდა, იძირებოდა.თითქო არა აქ, არამედ შორს, სხვა ქაოსებში.მახლობელ სოფლად კივის ჭოტი, ყეფენ ძაღლები.შარაზე მიდის სხვა მეურმე დაგვიანებით.გაიხმაურეს ერთხელ…
Read More »
