გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოგონებათ ცა
მოგონებათ ცა, საღებავიფერად-ფერადიარ დაელევა, ოცნებაო,მხატვარს – ბუნებას!ახლა შენ უსმენ: ედარებაცაიერადისაუკუნეთა ხელოვნებისაგუგუნებას. აღელვებული უზარმაზარსვშლი ფოლიანტებს.არ დაგვიანდეს მათში დროთამრავალი მოდგმა.უამრავ ლანდებს, შემკრთალ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოგონების ნაზი მტვერი ..
მოგონების ნაზი მტვერიანთებული ლალის ჭიქით,ნისლში გაქრა ყველაფერი,ყველაფერი დარჩა იქით. და იქ სადაც ელვებს შვენისხავერდები გობელენის,მთა და ბარი შევაჯერე –დაყენება მსურდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოდის
გამოვიდა ომიდანმკაცრი ცხრაას თვრამეტი,პოეტების ტომიდანარ დარჩა მესამედი. ვინაც შიმშილს, ზამთარისძნელ სიცივეს გადარჩა,ნახევარი რა არის –ნახევარიც არ დარჩა. რა ხანა გაიარეს,ცივი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მწუხარება შენზე
მე გარს მეხვევა მუდამ, იგივეშენ მიერ ნაზად ნაქსოვი რიდე.ხალხს მოვშორდები, მაგრამ ღამეებსსად დავემალო, სად წავუვიდე? ღვინით თასები ისევ ივსება,ისევ მევსება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხარ მხარს, მხარი მხარს!
მხარი მხარს, მხარი მხარს!კოლექტივო, მხარი მხარს!აბა, ჰე, აბა, ჰე,აბა, მივცეთ მხარი მხარს! წავიდეთ, მოვედოთთავისუფალ მთა და ბარს.მივიდეთ, მივუდგეთგაერთიანებულ ჯარს. არიქა,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხედარი ქალი
ციკლიდან „პაციფიზმი“ რომ დავინახემთები მაღალი,ვთქვი: რა შვენებაესაბამება.გზაზე შემომხვდამხედარი ქალიდა საუბარიასე გამიბა:ვარდებისა დაზეცის მაგიერახსენეთ ლექსშიჰა, ეს მერანი.მას ლურჯა ჰქვია,მოამაგეაჩვენთვის ამ მერნისგამომზერანი.ცხენი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხეცის ბრჭყალებში მყოფი ლირიკა
თუ ყურს დაუგდებსაათის ტიკტიკს,წუთები შლიანრეფლექსს, იგავებს,ყოველ მღვრიე დასაზიზღარ ინსტიკტს –ბორდოს სმაში რომთავს ვერ იკავებს. მუდმივ სიმშვიდისნავთა საყუდი,მოვიდა, იგრძნოდა შეირიგა.ბერლინის ბსკერითსულ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხოლოდ ბრძოლების სურვილით სავსეს
მხოლოდ ბრძოლების სურვილით სავსესდედამიწისთვის რა აქვს დასათმი?ხანდახან კლდესაც ედება ხავსი:ზიზღი მარადი და ყველასადმი.ო, ყველასადმი! გრძნობით ასათვისხმათაგან ესმის გველის სისინი;ყველა მისთვის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხოლოდ ბუნება
1ნუ მომაგონებ, ჩემო ღვთაებავ,იმ ნეტარ ღიმილს, იმ სავსე ღამეს:ვერ ვეღირსები ბედნიერებას,ვერ ვეღირსები კვლავ იმ სიამეს,ვერ ვეღირსები კვლავ იმგვარ კოცნას,ბურუსში ხვეულს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხოლოდ გული..
მხოლოდ გული, ოჰ, გული!ახსოვს დიდი ხანია,რომ აქ დღეა ორგულიდა იქ ალაზანია.მხოლოდ გრძნობა, ოჰ, გრძნობა.მოგონება შორისა –ოცდაორი აგვისტოცხრაას-ოცდაორისა!
Read More »