გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონბლანი
ლაჟვარდის გული,მდევივით ტანი!გაბრწყინვებულიმოსჩანს მონბლანი.იგი დგას მშვიდადდა უმოძრაოდმშვიდი სიდიდით,მშვიდი საოცრად. ადიდებულიმოგრგვინავს რონა,გააფთრებულივეფხვი მეგონა,ჰქუხს ტალღათ რიგითრისხვად და მოსვრადმწყრალი სასტიკად,მწყრალი საოცრად!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონმარტრზე
მონმარტრზე, სადაც ჩვეულიიფერფლებიან ღამენი,ხელიხელ გადახვეულიიმღერის ორი გამენი: „პარიზში ნუ ეძლევი დარდსრომ დავაშინოთ სნობებიჩვენ ყველა აფრიკაში ვართ,ყველა ვართ ეთიოპები“. ულევი, უანგარიშო,შიშის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონპარნასი
თქვენი დროის ზღაპარიძველებურად ნაზია,თქვენი თავშესაფარიისევ „მონპარნასია“.ბროლში ელვის კამკამი,ელვარება იმ ღვინის,პროვანსი და შამპანიმშობლიურად გიღიმის.თმახუჭუჭა თუთუნისბოლი თვალებს ედება,ისმის ჩუმი დუდუნი –ძველი შემოქმედება.ლანდი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მორჩა! სტიქიის ..
მორჩა! სტიქიისთავდება რიგი.ადამიანმადასძლია იგი.ღამე მშვიდობის,ღამე მშვიდობის,თავდება ღამეუამიდობის.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოსვლას აპირებს წვიმა
მოსვლას აპირებს წვიმა,იგრძნო ღრუბლების გემმა,გააწკრიალა სიმმაშენი სახელი – ემა. გადატეხილი მეხითლამის დაღამდეს ბარემ,დიდებისაკენ ფეხითკიდეც გასწია მთვარემ. ყალბი ბოჰემა, აგერ,სივრცეს უცქერის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოტორი მღერის
ციკლიდან „ეპოქა“ მოტორი მღერისაღელვებულს და წარმტაც ჰანგებს,მოტორი ჰანგითდაატყვევებს მანქანებს – მხეცებს,მოტორი მთელისიამაყით ღამეს განაგებს,მოტორი ისევიმ ადგილას ტრიალებს, ეძებს.მოტორი ისმენს,ისმენს ვნებით,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოჩვენება ნანგრევებში
ჩამავალი მზის ელვარება წითლად და ყვითლადღებავს შორეულ და ფიფქივით დაცრეცილ ღრუბლებს,ამომსკდარ მადნის ელვარება დასხმია ტატნობს,ხელ-ფეხ მომსხვრეულ ოქრო-ვერცხლის ანგელოსთ შორისბრწყინვალე ფარჩებს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოწმეა რბევის და თარეშის ხვადგურის ..
მოწმეა რბევის და თარეშის ხვადგურისბინდბუნდი საზიზღარ რკინიგზის სადგურის, აგზავნის სადღაცა კუბოებს – ვაგონებსდა მათი კივილი იმ დღეებს მაგონებს, როდესაც ამ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხევის ქალო თინაო ..
მოხევის ქალო თინაო,არაგვი ლურჯად ბრწყინავსო,ხეობავ დარიალისა,ვარ მწირი, ვარ უბინაო. მოხევის ქალო თინაო,სთქვი, როგორ გინანინავო:მღალატობ, მარცხვენ ვაჟკაცსა,რად გადამიდეგ, ნინაო. მოხევის ქალო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცი მწიგნობარი
ციკლიდან „ეპოქა“ დადის უბის წიგნაკებით,დადის ძველი რვეულებით,თან მიჰყვება მოგონება,მოლხენით თუ სნეულებით. ეგულება იმედებიმშვენნი რიდე-ხვეულებით,გულგაშლილნი მარტოობითდა მარტონი წვეულებით. და ძილშიაც ესიზმრებაწიგნი…
Read More »
