გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეს შეღამება
ეს შეღამება სხვისი სასძლოა,სხვა სითეთრემ რომ ააქაღალდა.მე ასე ვგონებ, და შესაძლოა,ზეცაზე ყველა სული დაღალდა,და გასაგონად: მსოფლიო, წყნარად!იქ ნანგრევებად იქცა სოფელი;დიდი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეს ძველი მუზა ..
ეს ძველი მუზა ცბიერ გველივითნებივრობს ღამით, თუ თბება დღისით,მარადის ფიქრობს, რომ ყოველივეიწყება მისით, თავდება მისით. შხამი შხამს, როგორც ატომი ატომსუერთდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეს წელიწადი
მოვითხოვ სიტყვას!კვლავ იმას ვიცავ,სულით და გულითრასაც ვიცავდი.მაინც რას ნიშნავსმშობელო მიწავ,ეს დღე, საათი,ეს წელიწადი?ეს არის წლების,ეს არის მასისუზენაესიმარშით ვლინება!ეს არის ოცის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეს წინათ იყო
ეს წინათ იყო, მდინარეს თითქოვერცხლის ეფინა მძინარე ჩადრიდა კიდეებზე მდუმარედ იდგაშეუცნობელი შრიალი ჭადრის.შრიალი ვერხვის, შრიალი ყანის,უდარებელი სამშობლო მხარე!რა უწყალოა რონინი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ესპანეთი
გუგუნებს ესკადრილია,გარშემო ღამის ჩრდილია,ღრმა ძილში წევს სევილია –მაგრამ ეს მწარე ძილია. ღამის რაინდი ჩვეული,შორსაა, ნისლში ხვეული,მათთვის ახლოა რჩეული:დგას ფრანკო ცოფ-მორეული.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ესპანეთის გმირებს
აი, ნამდვილი გმირთა-გმირობადა თავდადება,ნაყოფით მისით ქვეყანა მალეათავთავდება. დრო მოვა, ძმებო, და ჩვენ მოვნახავთხიდეს გადებულს.მივესალმებით კიდევ ერს მებრძოლსდა თავდადებულს!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეფემერა
ცხენთა შეჯიბრებაზე ჩემი ლურჯა ცხენებიჰქროდნენ ეფემერული და ფერადი ქარებით,იყვნენ საუკუნენი, მაგრამ მე ვიხსენებიგაფრენილი პირველი წყების ნიაგარებით. ვწუხვარ: ერთადერთი ვარ და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეფემერი
შეხედე! მშვიდი შენი დობილი!გარე ყორნისა ჰფენია ტევრი,კუბოში წევს ის, როგორც შედევრი,იდუმალი და ფიქრ-განდობილი. მსგავსი მხოლოდ ცა და ალოეა,ნისლიც ძლივსაა მისი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ექიმმა გამომიწერა ..
ექიმმა გამომიწერა –მარტო ჩაი და კისელი.კისელისათვის წავიდაოლია დარბაისელი.ვზივარ და ვუცდი ამ კისელს –მაგრამ რას ელი, ვის ელი?კისელს ვინ ჩივის, არა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეჭვი
აუსრულდა სიოს ნატვრა,ის ყვავილთა ვნებით დათვრა;გაფითრებულსვარსკვლავთ კრებულსსევდიანი მისცა კითხვა,თუ სოფელი, ვით ცივი ზღვა,რად კანკალებს,რად ვალალებს,რატომ სწამლავს ყოფნის რისხვა?დაქანცული იდგა ფიჭვი,ხორცზე…
Read More »