გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე ვინც მიყვარდა
მე რომ მიყვარდა, ის არი,ოცნება გამიდიადა,იმისთა თვალთა ისარიგულზე მაჩნია ტყვიადა. საგულეს ის არ ჩადგება,სხვადასხვათ თანატოლობა,იმას რად გამოადგებამონადირისა ცოლობა. ბევრი მოგიკლავს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე ვოცნებობ ახალ საქართველოზე
მკათათვის მზე ამწვანებულს უვლის ველს,აქა-იქ ჩანს დაშთენილი კიდევ ძნა,გაენთები მოგონებებს უდარდელს,დავიწყება არ იქნა და არ იქნა.ხავერდივით ამწვანებულ მდელოზეცხენით მივქრი, გული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე ვუკვირდები ამ უძირო ზღვას
მე ვუკვირდები ამ უძირო ზღვას,ამ დამშვიდებულს, იდუმალ მხარეს,რას მიმზადებს ის: კაეშანს დამწველს,თუ სიხარულის სხივებს ელვარეს?არ ვიცი, არა! ვიცი მხოლოდ, რომმძაფრი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე ვუმღეროდი ნოემბრის ფოთლებს ..
ვ. ჰიუგო:მე ვუმღეროდი ნოემბრის ფოთლებს,ზეცას, მოფენილს მწკრივით წეროთი.იმ შინაგან ხმებს, შუქებს და ლანდებს,იმ შებინდებას მე ვუმღეროდი.მე მითქვამს ყველგან, მე მითქვამს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე თან წავიღებ უცხო მხარეში ..
მე თან წავიღებ უცხო მხარეში,ჯერ ყველასათვის უცხო ფერებით,ტკივილს, მონახულს სიმწუხარეში,და სულს, დაღალულს ეფემერებით. ქვეყნიურ ღელვით ძალადაკარგულს,ცივი მზეების შუქით მიღვარულს,უკანასკნელი ბასრი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე თვითონ ვიცი ჩემი ამბავი ..
მე თვითონ ვიცი ჩემი ამბავი:სადმე, სხვა მხარეს –ჩემი ლექსები დაუსტამბავიჰპოვებენ მთვარეს. კარს გამიღებენ მე წინაპრები –გიცდიდით. ვიცით.ხომ მიატოვე ის ნაპირები,ჩვენი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე კავკასიის ქედები მთხოვენ
მე კავკასიის ქედები მთხოვენ,მე მთხოვს მუსიკა თერგის ხმაურის,ვუსმინო ყაზბეგს-ხევის ბეთჰოვენს,აგუგუნება კაეშაურის.მე მშობლიური არაგვი მირჩევს,წინასწარ ვიგრძნო, ვიცოდე მარად,ქართველის გული თუ რისთვის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე- მე მარწმუნებდენ: ფოთლები გაჰქრა ..
მე მარწმუნებდენ: ფოთლები გაჰქრა,ცა არ არსებობს მღვრიე თუ წმინდა,რაღაც უნიჭო ოცნებამ დაჰკრადა სიშავეში იგი გაყინდა.მე მარწმუნებდენ, რომ არ იქნებაშენ დაუსჯელად…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მე მახსოვს მისი სახე
მე მახსოვს მისი სახელამაზი, მიმზიდველი,მრავალ გაჭირვებისადა ნაღველის მტვირთველი.შუბლი ვრცელ-განიერიდა გონიერი თავი,მხრებს რომ უხვად დაჰყროდაწაბლისფერი ნაწნავი.და ცისფერი თვალებიჰქონდა ისე წარმტაცი –მშვიდად…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ეს გრიგალია სიახლის
ფანჯარას ტოტებს მიახლის,მთვარეს მიართმევს ზიანებს,ეს გრიგალია სისხლის,მზე რომ არ დააგვიანებს. მე სიხარული მემოსადა გაზაფხულის ოცნება,ხიბლავდა გარეშემოსამინდვრების გადასონება.
Read More »
