გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვს ჩაეძინა
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ბავშვს ჩაეძინაშეურაცხყოფილს,მაგრამ ბედნიერსგამოეღვიძა.სიზმრად ხედავდაალვებს აწყობილს.ფშვენდა ალუჩა,ნუში, ლეღვიცა.ესიზმრა: ია,კიდევ სუმბული,ნაზი ნარგიზი,ყაყაჩო ლაღი,ვარდს გარს მორტყმოდნენსულშეგუბულნი; გადარჩენილა,სთქვა, ჩვენი ბაღი!გამარჯვების დღეყველას ძმობილობს,არის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბალადა, დაწერილი გორის ციხესთან
მითხარ, ლიახვო, გრძნობის, გადაქცეულო ჟინად,დიდი ბელადის ყრმობის არე რა იყო წინად? წინად? ფოლადის რკინად იდგა ტოლი და სწორი,ომი მიაჩნდათ ლხინად……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბარათაშვილი
ვდგავარ და გულთან მიპყრია ქნარი.ვითარ ვრცელია შუაღამის ჟამთა სიალე!გრიალებს ქარიუსაფართ თანამოხეტიალე –და განწირული აჟღერებით ჟღერს ჩემი ქნარი. ვდგავარ და გულთან…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბარელიეფი
მარჯვენა მკლავზე დაყრდნობით გძინავსვიწრო გვირაბის ქვაზე მჯდომარეს,აქ არასოდეს მზე არ გიბრწყინავს,გამოღვიძების ასე მდომარეს. და მაინც წერაქვს, რომ გდია გვერდით,ვეღარ შორდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბაღთან ძეგლია
ბაღთან ძეგლია,ცათამდე ადის,ხელში უჭირავსრა თავის ქალა,განთიადიდანგანთიადამდისსდგას – გარინდებამან დაივალა. მას გაზაფხულივარდის ღილებითრთავს, მოწიწებაარ აქვს მონური;მისთვის ერთია:ეს ყვავილებინამდვილი არის,თუ ხელოვნური! ის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედის იქით!
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელიდა მოვიგონე ნეტარნი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი.რა ადრე მოკვდა. რა ადრე მოკვდა!ახლა ღამეა… ქვითინებს ქარი,რომ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედნიერება
რა უშავს იმას, ვისაც არრა აქვსდა არც დაეძებს ამ ქვეყნად რამეს,ვინც გზას უკაფავს უკვდავი სულისთავისუფლებას და სითამამეს.სხვისადმი შური ვინც გულს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედს იქით
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელი,და მოვიგონე ნეტარი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი. რა ადრე მოკვდა, რა ადრე მოკვდა! –ეხლა ღამეა……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბევრნაირი ახდა ნატვრა
რა ტკბილია დასვენებასაღამოს ჟამს, შრომის მერე,მოალერსე ფრთით განაბნევსდაღლას სიო მოჩანჩქერე. ფოლადივით ელავს წყალი,მიაშურებს ზვირთებს ნელა,სად ვენახთა დარაჯებადდგანან მუხა და წიფელა.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბენუარიდან ხედავდა თვალი ..
ბენუარიდან ხედავდა თვალი,რა საუცხოვო იყო მედეა.ისეა თითქო დაღლილი თვალი,შენი ალერსის მოიმედეა.უმშვენიერეს და წმინდა ხმაშიხეტიალობდა სულის ჩრდილები –გამოსვლა იყო – მქუხარე…
Read More »
