გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – აივანზე
დაუვიწყართა დღეთა თილისმა!ბაღში, მოსილში ჩვენი ფანტაზმით,კოჯრით დაჰქროლა ქარმა დილისმა. აქ მშფოთარებდა გული ხანდაზმით,როს ხმა მესმოდა ჩანგთა ჟღერისა,დრო მოწვდენილი შხამიან სასმით.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – აკაკის გარდაცვალების გამო
საქართველოვ, რა გაწუხებს, გული რისთვის გტკივა?რისთვის კვნესი ასე მწარედ, ცრემლი რისთვის გცვივა?ცეცხლი ერთხელ ანთებული ცეცხლად ისევ ღვივა,ვერ ჩააქრობს მხურვალე ალს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – აკაკის ლანდი
მდუმარე მხარეს შორი მთებისასდაჰხარის ღამე და ანდამატი.იქ, როგორც ლანდი მწუხარებისა,გამოჩნდა მაღალ პოეტის ლანდი! თეთრი ჭაღარით მოსილი თმებიელავდა ელვის ელვა-ციმციმითდა მოხიბლული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ალაზანთან
მთვარეში შავი შრიალებს ჩალა.შავი ლეჩაქი დაეცა შარებს.დამშვიდდი. სძინავს ალაზნის კარებს.მთვარეში შავი შრიალებს ჩალა.შენს მოგონებას, როგორც ეს ჭალა,მთების დუმილი ამინანქარებს.მთვარეში შავი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ალვები თოვლში
დაათრობს მთვარე თოვლიან ალვებსივლისისფერი ყინვის თასებით!სითეთრე შვენის მაღალ მწერვალებს,ვით სასძლოს ფარჩა და ალმასები.მოკრიალებულ ჰაერში ოდესგულცივად ბრწყინავს ფარჩა ნათელი,ოჰ, ნეტავი არ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ალის თასი
ცეკვავს ქალების დასი –მთვრალი მუსიკის ჟინით.ალის მომეცით თასი –სავსე ძლიერი ღვინით. მე იმ დაღუპულ სულთაერთ სადღეგრძელოს ვკივი,მისას, რომელსაც სძულდამშვიდი დღეების…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ალუბლის ხიდი
ცად რომ წვიმამ გადიარადა აწითლდა საღები,ჩვენმა ავტომ გაიარამშვენიერი ბაღები.მიდიოდა შარა-შარაზამბახების თაღები,ცაზე შუქნი ირეოდენროგორც ბაირაღები.გამოჩნდება საცა არისხიდი ალუბალისა,ახლო არის რეკვა ზარისვით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ალუჩა, შვიდი წლის ბავშვი
ის იყო შვიდი წლის ბავშვი.მაისი, მინდორი, ჩიტი,სიმღერა ოქროსფერ ნავში,ზეცათა ლაჟვარდი ჩითი.ო, შვიდი… ო, შვიდი წელიოქროსფერ, ოქროსფერ ნავით…მოცარტი, შენიე, შელლი –მოზვავდნენ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ამ ოდესმე მხიარული ..
ამ ოდესმე მხიარული გზით უყვარდათ სიარული; აწ გზა მიტოვებულია, როგორც ძველი სიყვარული. მაგრამ ყველაფერი ძველი ამოა და სასურველი: ძველი პური,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ამაო ცდა
ამაოდ ცდილობ, რომ ჩემის სახისგულის სიღრმეში წაშალო კვალი,ის იქ იცოცხლებს, როგორც ტბის გულშიჰაეროვანი სახე ფერმკრთალი.ვერ განიშორებ ჟინიან წარსულს,მოგონებებში ვერ წაშლი…
Read More »
