წელი: 2024
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაღლილ წამწამთ ქვეშ
დაღლილ წამწამთ ქვეშ გამოხედვას უდაბნოსებურს,რაც დასრიალებს უმიზნობით ხანდახან ქალში,შეუბოჭია მოძრაობა მთელი ქვეყნისა,მთელი ქვეყანა გახვეულა ქალის დალალში. ჩემი ცხოვრება, ვით სხეული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაღუპულთ – გამოუსვლელობისგან
მედგრად მიიკვლევს გზას ავანგარდი,სხვას კი სარდაფში ჩაიყვანს დარდი,გამოუსვლელი დარდი დამხობის. არ დაელევა მას სანდომარი,რომ ცოცხალ-მკვდარის სადღეგრძელო სთქვას,ცოცხლის კი მხოლოდ შესანდობარი!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დახუჭული თვალები
ტბა, ლერწამით შემოსილი,გამჭვირვალე, როგორც მინა,თეთრი თოვლით დაიფარა,უნუგეშოდ გაიყინა. ეგ თვალებიც, ჩემო კარგო,წამწამთ გუნდში ჩაიმალა,სამუდამოდ დაიხუჭა,როცა სევდით დაიღალა. გაზაფხული მალე მოვა,აენთება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაჰკა წერაქვი!
ციკლიდან „პაციფიზმი“ დაჰკა წერაქვი, დაჰკა წერაქვი,ჰეი, დაჰკარი!გადმოანგრიე მძიმე ლოდებინიადაგარი.აგურს-აგური, ფიცარს-ფიცარი,მკლავი მაგარი,ვერას დააკლებს ახალ შენობასწვიმა და ქარი.დაჰკა წერაქვი, დაჰკა წერაქვი,ჰეი, დაჰკარი!მოდის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაჰკარ, ორკესტრო!
ციკლიდან „ეპოქა“ დაჰკარ, ორკესტრო! გული გააპე,ნაპერწკლებია დღეს ყველას გულში,ეხლა განათდა მის ჯურღმულებში,იმის მაისში და სიხარულში.თვითეულ შუქში, თვითეულ ქვაში,დაუძლეველი ღაღადებს გრძნობა:ინტერნაციონალთან,…
Read More » - პოეზია
ალაკტიონ ტაბიძე – დაჰქროლა სიომ ..
Iდაჰქროლა სიომ, დაჰქროლა წყნარად,ააშრიალა დაბლობზე თივა,ტყეში შეიჭრა და უწყინარადფოთოლთა გუნდი აატივტივა,მოწყდა მზის სხივი მთის შეჭრილ კალთას,ვარდზე ცის ნამი ააციმციმა,დაჰქროლა ისევ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დგება თეთრი დღეები ..
დგება თეთრი დღეები,რიდეების სეზონი;გაჩდნენ ორხიდეებიყოვლად უმიზეზონი. ლაჟვარდების კიდეო,დაბურულო ზმანებით,ლურჯო მონტევიდეო,ვიწრო ხელთათმანებით; სულში ნისლის ტბებიადა ქაოსის მხატვარი,სადაც ვეღარ თბებიანფრთები ნამკათათვარი.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დგება ნაზი შემოდგომა
დგება ნაზი შემოდგომა და მეც სევდით ვეგებები…შეიცვალა ირგვლივ რაღაც… მაგრამ რაა, რომ ვერ ვხვდები?!ოქროს ფოთლებს ხეივნებში ფერხული აქვთ, როგორც ძველად…როგორც…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დგება შემოდგომა
გუგუნებს ალი მხიარულ ბუხრის, მაფიქრებს ალი და ვწვავ წერილებს, კიდევ ედება გედები მწუხრის გედებს ცეცხლისკენ გადაღერილებს. რაც უფრო შორს ხარ,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დგება შემოდგომა
დგება ჩქარი შემოდგომაქარებით და წვიმებით.მზე ღრუბლებში იფარებაფერმკრთალ გამოღიმებით. და ზოგი კი უდარდელადმისცემია ოცნებას –ვაფიცებ მზეს, ვაფიცებ მისსინდისს, პატიოსნებას, რომ გარშემო…
Read More »
