წელი: 2024
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლენინგრადს
აი აქ, ამ ქალაქისთვისგაიმართა დიდი ბრძოლა,დიდებული ქალაქია,მთელი ერთი ქვეყნის ტოლა. ხუროთმოძღვართ იგი წყალთასარკეებზე აუგიათ,ხიდეები გადუჭიმავთდა გრანიტი დაუგიათ. იცქირება იგი სახლთამშვენიერი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლენინგრადში
ეს რამდენიმე დღეადა რამდენიმე ღამე,რაც გაოცებულ თვალებსარ ეკარება რული,ნევა – შუქების ტყეა,სფინქსი – ცოცხალი რამე,თეთრთა ღამეთა რკალებსდღე ედარება სრული. ყოველ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლენინის ორდენის მიღების დღე. 1936 წ.
ნახტომი ვის ჩვევია ვეფხვისთანა,გამოხედვა ვის აქვს არწივისთანა,მნათი ცაზე არ იქნება მზისთანა,მგოსანი კი გალაკტიონისთანა. შვენის ყაზბეგს მოგიზგიზე ცისკარი,შვენის არაგვს ძველი არაგვისკარი,შვენის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლერწამო! ვერ მოგჭერ ..
ლერწამო! ვერ მოგჭეროცნებაო ჩობნის,ეს ფოთოლი ზოგჯერადამიანს ჯობნის;სად არ ვიყავ: სიბრძნესთაყვანს აღარ სცემენ,ფოთლებმა კი მიგრძნეს,შრიალს მაგებებენ.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლექსი, დაწერილი უამინდობაში
რა ამაოდ ძლევას ფიქრობსრღვევა ელვის სარკეთა.ვერ დამძალავს, ვერ შემიპყრობსშიში, სასოწარკვეთა. რა ამაოდ გზას იახლებს,რომ წაშალოს საზღვარი.ვერაფერსაც ვერ დამაკლებსღვართქაფი, ნიაღვარი. ამაოდ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლილიან ფრთებით
აჰა მშვენება! ოჰ, ეს ცისკარიოცნებამ ბაგით გაგაანგარა.შემოგახვია შავი ზღვის ქარილილიან ქარად – ბაგეანკარა. მოგცა ლურჯი ცა და მინანქარი,გადაგაქცია ლილიან ქარად,ნუ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოგოგრიფი
სდგება ხუთი ნაწილითჩემი დიდი სახელი,იმერელი გახლავართ,საჩხერით გეახელი.პირველ ანბანს მომაცლით?სულ პატარა გავხდები,სათამაშო ბავშების,ავხტები და დავხტები.კიდევ ანბანს მომაცლით?ვიტყვი: ჩემზე ახია.და რუსული „მაშ,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოდთან
საბაოფთ ბინაშიმშვიდად გეძინა შენ,ეკვდერის დაფნაშისანთლების წინაშე;და გედი მხევალიოცი წლის შობიდანეხლა უსულოა,როგორც ნიობიდა:აღარც სიყვარულიძეგლთან აღარ მოდის,იგი განისვენებსქვეშე ამა ლოდის.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლონდონი სდუმს ..
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ლონდონი სდუმს. არ აქვს გრძნობაროგორც სიჭაბუკეში.კატასტროფა, კატასტროფადა არსაით ნუგეში.იგი ფიქრობს: „მოსკოვიდანმწარე წვიმა მასველებსაი ცნობა, გულო ჩემო,შენ რომ არ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოცვაზე უფრო
ახლოვდება შორი მგზავრი,გზა სივრცეში გროვდება!ელექტრონის სუნთქვა მძლავრიჰაერს არ მოშორდება. აფეთქდება უცებ გაზიდა კივილით შედგება,რომ ლოცვაზე უფრო ნაზიიყოს ეს აფეთქება.
Read More »
