პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ოფორტი – ცარსკოე სელო
ელვარე თოვლში მიჰქრის მარხილი,რომ მოიხვიოს თეთრი ავდარი,ამ სივრცეებში მყავს დამარხულიზამთარი ცივი და ნაზავთარი. მისი ელამ მზის თვალის ხილებაეშორეება ჰაერს არეულს,მხოლოდ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – რაც ამ დიდებულ სასახლეებს ჰფენია ოქრო,
ნუ გეგონება ის უმანკო და უჯადოქრო. იყო დროება, მყუდროება და მოგროვება,ყველა საგანის ამნაირად მოოქროვება. მშვენიერ ეტლთა, ქანდაკებათ, შადრევნათ თოვა,დრომ შეაყენა,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქროს ტყავები
ციკლიდან „ეპოქა“ მოვარაყებულ შუქით მზავთავი,ოქროს სხივებით და მინანქარითჩვენი ყანების ოქროს თავთავიაღელვებული ამ ზენაქარით.დასავლეთიდან აღმოსავლეთითგადაშლილია ოქროს ტყავები,სად დაუხოცავთ ამდენი ვეფხვი,სად აქვთ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქტავები
არის არტისტის გულში კრიზისიან განახლების, ანუ დაცემის,როს ორმოცდაათს გადასცდა მისიწლები ზიზღისა და აღტაცების.დიდი ხანია გახდა პარიზითავშესაფარი დაღლილ კაცების,მათი, ვისთვისაც რეკავს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქტომბერის გამარჯვებისთვის
ცხრაას ჩვიდმეტში ოქტომბერის გამარჯვებისთვისბარიკადებზე დაცემულ გმირებსოდეს ვიგონებთ, არ გვიმონებს ვაება. რისთვისერთი ჩვენგანიც კი არ იტირებს? ისინი ხალხის უფლებისთვის ბრძოლაში მოკვდნენ,გზა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქტომბრის გემი
ქართ სცადეს და ვერგაანადგურესგემი მებრძოლი,გემი მართალი;აჰა, მოვედითგემთა სადგურისჯებირთან, სადაცსარკეობს წყალი.დადგა მედგარიუტეხი ფერდით,წყალში დასცქერისთავის ხერხემალს,რამდენი ტალღაუტევდა მკერდითმის წინგაწევას,ან შეფერხებას!სქლად დასდებიამის ტანს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქტომბრის სიმფონია
ციკლიდან „ეპოქა“ ქუჩებში ქუხდნენ ორატორები:დრო დადგა… ტყვიის სუნთქვა გროვდება,და ჩვენს ცხოვრებას არალეგალურსაღფრთოვანება უახლოვდება.გვინახავს ციხე, დევნა, კატორღა,ბორკილის ჟღერა, ბრძოლების ზვავი,მაგრამ ვერ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოქტომბრის სიმფონია
ოქტომბერი – გენიის უმძაფრესი ქნარია,ოქტომბერი – იმხნითვე ჩვენი მეგობარია,ოქტომბერი – სამშობლო არის ნათელ ლექსების,ოქტომბერი – წინსვლაა ქვეყნის ერთ მეექვსედის,ოქტომბერი –…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოცნება აჭარისწყალთან
ვერა, ვერ იგრძნო ძველმა ეშმაკმა,ვერც ძველმა ღმერთმა, იმ ელვის ძალითთუ რა სისწრაფეს გამოღმა-გაღმაამოძრავებდა აჭარისწყალი. ახმაურება მისი იმ ღამისათასი ქარის იყო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ოცნება ბორკილებში
რომ მომცა ფრთები, ავფრინდებოდი,გადავცდებოდი მე ბედის საზღვარს –თავისუფლებას მივანიჭებდიფიქრთა ღელვას და გრძნობათ ნიაღვარს… ზღვის ქარიშხალთან მძვინვარე ტალღებსშევებმებოდი თვალდახუჭული,რომ მომესმინა, თუ…
Read More »
