პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი მილიარდი
შენ კი, ორი მილიარდიკაცით სავსე მიწავ –ზოგან გავსებს ია-ვარდი,ზოგან ჭინჭარს იცავ. ბორგავს შენი მძლავრი ზვავიეს სივრცე და განი –მოყვითალო, თეთრი,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი მრისხანე სტიქიის ბრძოლა
ორი მრისხანე სტიქიის ბრძოლისბავშვობიდან ვარ მაყურებელი.აჰა, გაიხსნა ლაჟვარდი ბროლის,მზე უდაბნოის მახურებელი. მზეებო, ღრუბლებს სხივებით ვარცხნით.მზეებო, რამდენ ალივით ღვივით,მზეები მარჯვნით, მზეები…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი პოეტი
ვარდს ვინ არ აქებს? ის კი, ობოლიბაღში იზრდება ტუჩზე ღიმილით..მე შევამჩნიე, რომ იმის ახლოორი პოეტი მივიდა დილით..ერთმა შეახო ნაზ ყვავილს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც ზღაპრული მზეთუნახავი ..
როგორც ზღაპრული მზეთუნახავი,თვლემდა ჭაობქვეშ ძველი კოლხიდა.შენ მას წარსულის ქერქი აჰხადედა შენც გამოხველ შენი ქოხიდან. ბატონის კარზე ხარკს რომ იხდიდი,სახლში უპუროდ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც კი დილა გათენდება
როგორც კი დილა გათენდება ცისკრის ბურებით,მთელი დღე ყველა ხევებში ისმის,რომ თქვენ მინდვრებში მიეშურებით –რომ უმანკოა თქვენი კისკისი.მწარე სიცხისგან დაგიფარავთ ქუდი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც მენავემ ძველი სანავე ..
როგორც მენავემ ძველი სანავე,ვით გულმა გული და მკლავმა მკლავი,ისე პირველი ნახვისთანავევიცანი ჩვენი მდინარის ნავი. ჩემი ყრმობის ხნის, დიდი ხნის წინედამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი სამყარო
ეს არის – სივრცე,ბევრ-ათეულიხვეული, ერთიგზით მონადენი,მილიარდ ციფრზევერ დატეულირამდენი ტყვია,შებმა რამდენი. ეს არის – ისევაღდგენა მთელიბელორუსიისდა უკრაინის,მოსკოვს სალუტთახმა დღევანდელიდა ჟრუანტელიბნელი ბერლინის.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორი ქვეყანა ..
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ ორი ქვეყანაერთმანეთს რომ დაეჯახება,გააფთრებული რაზმის რაზმთანროს ომებიაცეცხლის ღრუბლებითროს აანთებსცას აჯანყება,მეც ამნაირ დროსო, რამდენჯერმომნდომებია –გაბრძმედდეს ცეცხლში,რაც კი ძველი,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორკესტრის ხმაში ..
ორკესტრის ხმაში – ტყის ნაპირია,წყაროვ და ველო: ქალი და ვაჟი.ოცნების რაში ვის რად სჭირია,ვის რად სჭირია ეხლა მირაჟი? თვალებით ნათლით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ორხიდეები
აველ დაღლილი მარმარილოს თლილ კიბეებითდარბაზში, სადაც ვისვენებდი ჯერ ისევ დილით;ორხიდეების მწყობრად იდგა მუქი შლეიფიგანაზებული ჩემი ფერმკრთალ სულის სიკვდილით. ხავერდის კუბო,…
Read More »
