პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – თვალუწვდენი ქვეყნის
ციკლიდან „პაციფიზმი“ თვალუწვდენი დიდი ქვეყნისყველა კუთხით მოდის ცნობაარ უნახავს არასოდესთვალს ამგვარი მოძრაობა!ყველა ერთად წინ მიიწევს –ეს თაობა, ის თაობა.განა წარმოსადგენიაახლა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – თვალწინ ზღვა აღიმართა
წინ, თავის ლურჯ ბურუსშითვალწინ ზღვა აღიმართა,წამოვიდა ნისლიდანდა ნაპირებს მიმართა.აგე, ზღვის ნაპირიდანმოსჩანს მწვანე კალთები,ზედ ჰკიდიათ სახლები,ვით თეთრი ხომალდები.აგე, მთები სამხრეთის,ვრცელი იალაღები,მთის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – თვით მიმოზა
მე მიმოზა დავინახე, უდაბნო და შიშველ მთაზე,მარტო იყო… ნათესავი არ გააჩნდა ქვეყანაზე.ძირს კი, სადაც ქვეყნიური ვნების ხმები სულს სწამლავდა,მარტოობა არ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – თვითეული პოეტი ..
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ თვითეული პოეტიახლა ინჟენერია,ახალ დღეთა აგებამის დროშაზე წერია.სწორზე უსწორესი დროდანთებული ვადითა,არ ჰგავს იმ მდინარებას,სიმშვიდე რომ ადიდა.შექმნა, გამოგონებათუმცა ძნელზე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არეს მრავალ გარდასულ წლის ..
არეს მრავალ გარდასულ წლისგადასცქერის ნანგრევი,დრო და ჟამი მას ვერა სცვლისქარით ნამინანქრევი.შემორტყმული წყნარ გორებადდგას მთა ბრგე და მოსული,ქორი ნელა იზმორებაარაგვით წამოსული…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არიან დღენი
არიან დღენი, ხანჯალივით ბასრი და მჭევრი,ოდეს სისხლივით აღელდება ოცნება შენი.შენ გენატრება მოკლულებით ფენილი ტევრი,შენ გინდა იყო უსულგულო ცხოვრების მტევრი,ელვარე ცეცხლით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არმიელი ვარ
მოხუცი პაპაბავშვებს რომ მკლავებს გვისინჯავდადა შემდეგ დინჯადეტყოდა ახლო მდგომარ მეგობარს:„დახედე ამ მკლავებს,ვერ გასწევდა კახაბერობას?“და ახლა ვფიქრობ:მაგრამ რა უშავს,ჯარისკაცობას ვინ ეტყვის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არსებობის გული
იყო ფიქრების ვალსი,იდგა რკალები წყალზე,არ ასვენებდა ღამესფიქრი ერთ ლამაზ ქალზე. თვალს არ ეკიდა ძილი,მზეთა ვიყავით შვილი,რისთვის დაგვარქვეს ნეტადემონიური წყვილი?! მაგრამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არწივებს ჩასძინებოდათ
ჩასძინებოდათ არწივებს,სთვლემდნენ მუხათა ტოტები,ბნელ ღამეს ააქარცივებსმკივანი მიკიოტები.არწივებს ჩასძინებოდათ:ბედი არ სთვლემდა ცბიერი,შორითშორს ალი ჩნდებოდა,ცეცხლი გორავდა ძლიერი.ტყეს ცეცხლი ეკიდებოდა,როგორც ძნას შემოდგომისას.არწივებს ჩასძინებოდათ,სიზმრებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არხევს ახალი სიცოცხლის აკვანს
ციკლიდან „ეპოქა“ ეს გაზაფხული სიახლის ძალით,ვით პატიმარი გაარღვევს საკანს,განახლებისა თრთოლვით, კანკალითარხევს ახალი სიცოცხლის აკვანს. გაცოცხლებულა ირგვლივ ყოველი,მფეთქავი ძალა არეს ჰფენია,სულ…
Read More »
