პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – სად დასასრული იყო
სად დასასრული იყოვიწრო, უცნობი ქუჩის,იდგა სანთლების ჯიღა,და ქანდაკება თუჯის.ყრიდენ სანთლები ზოლებს,ჰქროდა სიცივე ბინდის,და იგონებდენ მოლებს,როგორც დაწყევლილ სინდისს.იდგა გაშიშის სევდა,მწარე, ნისლივით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სად ელლინელთა მთაა ..
სად ელლინელთა მთაა – გიმმეტი –მთიდან რომ მოსჩანს ძველი ათინა –ფალერის ყურეს – როგორც იმედი,ჰანგმა მდინარე შემოადინა.მდინარის პირად საკურთხეველიბორეის მშვიდის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სად იყო სმენა და გაგონება?
ახალი ჰანგი ენატრება ცას უკანასკნელს,მე ვგრძნობდი მაშინ, რომ სტოპვებდა ზეშთაგონებათვით მურილიოს, კაელიოს, თვითონ ანგელოზს…სად იყო სენა და გაგონება? პოეტი-მასა ხალხთა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სად?
საით მივყავარ ჩემს მოწყენილ გზას,სად ვპოვებ შვებას მიუსაფარი?რას მომცემს ისეთს მე საქართველო,და ან რას მისცემს მას ჩემი ქნარი? არ ვიცი!…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადაც ალპებია, ველად
სადაც ალპებია – ველად,ცხვარი სვლას არ დაყოვნდება,მე კი ისევ, განუყრელად,ჩემი მხარე მაგონდება: მსგავსად ზვავთა და გლეტჩერთარომ დაიძრა მთიდან ფარა,მწყემსი ველად…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღაც, ყინულზე ცეცხლი ანთია
სადღაც, ყინულზე ცეცხლი ანთიადა ადის ბოლი,სადღაცა შორი სჩანს გრენლანდია –ტიტანის ტოლი. იმ ყინულებზე დროშა ფრიალებსმიზანის დიდის,ამოდის ქარი, დათვი ღრიალებს,დრეიფი მიდის.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღეგრძელო
ციკლიდან „ეპოქა“ შრომით ისევ აღდგენილითვალუწვდენი მინდორ-ველი,შენი დიდი სიხარულიდა შვენება შეუცვლელი,შენი ხევი და გორები,შენი მთა და შენი სერი –იყოს მრავალ, მუდამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სადღეგრძელო იყო მისი
სადღეგრძელო იყოს მისი,ვინც ოცნებით იწოდა,ვინც პოეტის მარადისიაღტაცება იცოდა.მოდიოდა ერთზე ასი,გზა გვშვენოდა დიდების,ჩვენ დავცალოთ ყველამ თასიბედთან არ დარიდების.სადღეგრძელო იყოს მისი,ვინც შიშმა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სამგლოვიარო ეტლების ფრენა
დემონიურად მიუძღვის ღამითსამგლოვიარო ეტლების ფრენას,ის დედამიწას აჩვენებს ამითჩაშავებულს და უსივრცო ენას.მაგრამ მრავალი დარდების გამო,მას დაავიწყდი შენ, პოეზია!მას ესიზმრება სულ სხვა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – სამი ღრუბელი
მე არა ერთხელ მინახავს:რა ნაზად დაუჯგუფელი,ჩემს ეფემერებს ინახავსსამი ფერადი ღრუბელი.ღრუბელი ცაზე ენთებალაჟვარდი, ოქრორეული,ო, დროო! გამახსენდებაშენი გზა სიზმარეული.წითლად ელვარებს მეორე,მრისხანე ეფემერადი,ქარივით…
Read More »
