პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ეფემერი
შეხედე! მშვიდი შენი დობილი!გარე ყორნისა ჰფენია ტევრი,კუბოში წევს ის, როგორც შედევრი,იდუმალი და ფიქრ-განდობილი. მსგავსი მხოლოდ ცა და ალოეა,ნისლიც ძლივსაა მისი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ექიმმა გამომიწერა ..
ექიმმა გამომიწერა –მარტო ჩაი და კისელი.კისელისათვის წავიდაოლია დარბაისელი.ვზივარ და ვუცდი ამ კისელს –მაგრამ რას ელი, ვის ელი?კისელს ვინ ჩივის, არა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ეჭვი
აუსრულდა სიოს ნატვრა,ის ყვავილთა ვნებით დათვრა;გაფითრებულსვარსკვლავთ კრებულსსევდიანი მისცა კითხვა,თუ სოფელი, ვით ცივი ზღვა,რად კანკალებს,რად ვალალებს,რატომ სწამლავს ყოფნის რისხვა?დაქანცული იდგა ფიჭვი,ხორცზე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე- ეხლა დამშვიდდა საქართველო
I. წინასიტყვაობა სად იყო სმენა და გაგონება?ახალი ჰანგი ენატრება რკინის ანგელოზს.მე ვგრძნობდი მაშინ, რომ სტოვებდა ზეშთაგონებათვით მურილიოს, კაელიოს, მიკელანჯელოს;პოეტი მასსა,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ეხლა ის დრო არი ..
ეხლა ის დრო არი,როცა მედგარ მხატვრებსკვლავ უღვიძებს ქნარიგულში ჩაკლულ ნატვრებს. ეხლა ის დრო არი,როცა, თუმცა ძლივას,ბურუსში და ქარშიხედავ პერსპექტივას.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ეხლა კი მშვიდობით! ნახვამდის! ..
ეხლა კი მშვიდობით! ნახვამდის!ნახვამდის, ლექსებო კამარა!ჩემს გზაზე რაც უნდა დაღამდეს,ვარ თქვენზე ოცნების ამარა.მგზავრობა გქონოდესთ კეთილიდა მინდა გისურვოთ მხოლოდ ეს,რომ როგორც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ეხლა ღამეა ..
ეხლა ღამეა.. და მეც არ ვიცი,რა საჭიროა წერილის წერა,სულ შემთხვევით გწერ.. მომწყინდა რაღაც..ვერ მოვისვენე, ვერა და ვერა.ფანჯრიდან ვიღებ თეთრი თოვლის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ეხლა, ძვირფასო მოგონებავ ..
ეხლა, ძვირფასო მოგონებავ,გიამბო მინდა,გაგიზიარო ყოველივემინდა, გულახდით.ჩვენში როგორ რთავს გაზაფხულიქალაქს და მინდორს,თუ როგორ ბრწყინავს აღტაცებითდა შრომის ტახტით.მსოფლიო გლობუსს საგულეშითამამად ვიტევ,გული არა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ვიღაცა რეკავს ღამღამობით ზარს ..
ვიღაცა რეკავს ღამღამობით ზარსმაღალ მთებს იქით, უხმო ღელეში,ხმას უდარაჯებს სივრცე უკუნიდა დაუცხრომელ ბარის გუგუნი,სადღაც შორს, შორს მიაქვს მთების ქარსდა ფანტავს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ვუალისა და ვიოლჲეს შესახებ
ვენერა სარკესთან. ეგონა ფრაგონარსპალაცცო პიტტი და პერუჯი, ვენეტა.ფერები მიენდო მშვენიერ საგონარს,რომელსაც იძლევა ხმები მასსენეთა. გათავდა, განელდა, გაჩუმდა ზღაპარი!ოცნება! შენ წარსულს…
Read More »
