პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – მოჩვენება ნანგრევებში
ჩამავალი მზის ელვარება წითლად და ყვითლადღებავს შორეულ და ფიფქივით დაცრეცილ ღრუბლებს,ამომსკდარ მადნის ელვარება დასხმია ტატნობს,ხელ-ფეხ მომსხვრეულ ოქრო-ვერცხლის ანგელოსთ შორისბრწყინვალე ფარჩებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მოწმეა რბევის და თარეშის ხვადგურის ..
მოწმეა რბევის და თარეშის ხვადგურისბინდბუნდი საზიზღარ რკინიგზის სადგურის, აგზავნის სადღაცა კუბოებს – ვაგონებსდა მათი კივილი იმ დღეებს მაგონებს, როდესაც ამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხევის ქალო თინაო ..
მოხევის ქალო თინაო,არაგვი ლურჯად ბრწყინავსო,ხეობავ დარიალისა,ვარ მწირი, ვარ უბინაო. მოხევის ქალო თინაო,სთქვი, როგორ გინანინავო:მღალატობ, მარცხვენ ვაჟკაცსა,რად გადამიდეგ, ნინაო. მოხევის ქალო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცი მწიგნობარი
ციკლიდან „ეპოქა“ დადის უბის წიგნაკებით,დადის ძველი რვეულებით,თან მიჰყვება მოგონება,მოლხენით თუ სნეულებით. ეგულება იმედებიმშვენნი რიდე-ხვეულებით,გულგაშლილნი მარტოობითდა მარტონი წვეულებით. და ძილშიაც ესიზმრებაწიგნი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცი ქალი
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ყოველ საღამოსმოხუცი ქალიალბათ სდგას სენის ნაპირებს იქით,დღემ ლილისფერი დახუჭა თვალიდა აელვარდაალების ჭიქით.არის პატარა, სულმთლად პატარა,და მთლად შავებით არის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მოხუცო სხივო, შენ კანკალებ ..
მოხუცო სხივო, შენ კანკალებ.. ვხედავ, რომ კვდები..გარს იცქირები,მოიგონო, გსურს, განვლილი დროდა გადაავლო ერთხელ კიდევ თვალი შორ სივრცეს,ააცახცახო ცის ტატნობი და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მრავალ შეხვედრით
მრავალ შეხვედრას, ახალგაზრდებო!სიახლით მკვეთრითუძლეველ ცოდნის არე გასწვდებამრავალ შეხვედრით. რევოლიუციის მხარდამხარ ბრძმედნიდგანან, ვით დრონი –იგი დარვინი, ის არქიმედიდა ნიუტონი. ჯერ არნახული…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვენიერი სიცოცხლე ..
მშვენიერი სიცოცხლე, მზეზე უმხურვალესი,გაჰქრა და თან წაიღო მეგობრების ხალისი.საალერსო მაისის ვარდები არ არიანმათი განსასვენები ეხლა ეს სამარეა.ამ ქალს კვდომის ისარი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვიდზე მშვიდი
მშვიდზე მშვიდიცხრაას შვიდი,უეცარიომის ზარი. იყო მწარეჩვენი შარისშეშფოთებაუზეცარი. სევდიანადშეწყდა ნანა –სადაც ყანაიყო წყნარი. მოჰყვა მკაცრიკარპატები,მერე კრემლიდა ხანძარი.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მშვიდობიანი
ხეებით მზისგან დაეცა ჩერო,გულზე ვერ ვიტყვი ეხლა: ლოდია,მას კვლავ ახარებს ზღვის რომანსერო,ტყის პასტორალი და მელოდია. კი არ ხმაურობს ჩანგი; დაგვითმეთ!და…
Read More »
