პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ლერწამო! ვერ მოგჭერ ..
ლერწამო! ვერ მოგჭეროცნებაო ჩობნის,ეს ფოთოლი ზოგჯერადამიანს ჯობნის;სად არ ვიყავ: სიბრძნესთაყვანს აღარ სცემენ,ფოთლებმა კი მიგრძნეს,შრიალს მაგებებენ.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლექსი, დაწერილი უამინდობაში
რა ამაოდ ძლევას ფიქრობსრღვევა ელვის სარკეთა.ვერ დამძალავს, ვერ შემიპყრობსშიში, სასოწარკვეთა. რა ამაოდ გზას იახლებს,რომ წაშალოს საზღვარი.ვერაფერსაც ვერ დამაკლებსღვართქაფი, ნიაღვარი. ამაოდ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლილიან ფრთებით
აჰა მშვენება! ოჰ, ეს ცისკარიოცნებამ ბაგით გაგაანგარა.შემოგახვია შავი ზღვის ქარილილიან ქარად – ბაგეანკარა. მოგცა ლურჯი ცა და მინანქარი,გადაგაქცია ლილიან ქარად,ნუ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოგოგრიფი
სდგება ხუთი ნაწილითჩემი დიდი სახელი,იმერელი გახლავართ,საჩხერით გეახელი.პირველ ანბანს მომაცლით?სულ პატარა გავხდები,სათამაშო ბავშების,ავხტები და დავხტები.კიდევ ანბანს მომაცლით?ვიტყვი: ჩემზე ახია.და რუსული „მაშ,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოდთან
საბაოფთ ბინაშიმშვიდად გეძინა შენ,ეკვდერის დაფნაშისანთლების წინაშე;და გედი მხევალიოცი წლის შობიდანეხლა უსულოა,როგორც ნიობიდა:აღარც სიყვარულიძეგლთან აღარ მოდის,იგი განისვენებსქვეშე ამა ლოდის.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლონდონი სდუმს ..
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ლონდონი სდუმს. არ აქვს გრძნობაროგორც სიჭაბუკეში.კატასტროფა, კატასტროფადა არსაით ნუგეში.იგი ფიქრობს: „მოსკოვიდანმწარე წვიმა მასველებსაი ცნობა, გულო ჩემო,შენ რომ არ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოცვაზე უფრო
ახლოვდება შორი მგზავრი,გზა სივრცეში გროვდება!ელექტრონის სუნთქვა მძლავრიჰაერს არ მოშორდება. აფეთქდება უცებ გაზიდა კივილით შედგება,რომ ლოცვაზე უფრო ნაზიიყოს ეს აფეთქება.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლოცვისთვის
ვით ლოცვა, ედება საღამო მთის კალთებს.შორს ქარი გაჰკივის, ბნელდება თანდათან.მე გავალ ამ ქარში, გავიტან ამ ვარდებსდა შენი ლოდინის სიმღერას გავატან.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლუმანიტე
მეტი გზა არადარჩენია რა!თვეზე მეტია,სად არ იარა,სამუშაო კივერსად ვერ ჰპოვა,გულის სიმხნევემის მიატოვა.მზადაა ახლავწყალს მისცეს თავი,მან გადაწყვიტა…და უცებ ზვავი,ხმათა მოვარდნა:“იყიდე“ლუმანიტე!”“ლუმანიტე!”“ლუმანიტე!”იყიდე“ლუმანიტე!”და შეიცვალადღე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლურჯა ცხენები
როგორც ნისლის ნამქერი, ჩამავალ მზით ნაფერი,ელვარებდა ნაპირი სამუდამო მხარეში!არ ჩანდა შენაპირი, ვერ ვნახე ვერაფერი,ცივ და მიუსაფარი მდუმარების გარეშე.მდუმარების გარეშე და…
Read More »
