პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – კორდიდან
(ელეგია) ღრმა ძილით სძინავს მოქანცულ სოფელს.სძინავს ამართულს ჩემს წინ მაღალ მთას.სძინავს ფერდობზე მოხუც ტყეს.. და წყლისცელქი ზეფირი უკოცნის კალთას. სძინავს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კორეკტურაც გადავდევი ..
კორეკტურაც გადავდევი,ზედ დავადე კლიშე.ჰონორარი თუ მიიღო,მოდი, დაგვპატიჟე. ლადო მაჭავარიანიგართული ვარ სტამბით…რაკი ღვინოს აღარა ვსომ,მაწურავენ ბამბით.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კოსმიური ორკესტრი
მსოფლიო სხივების და ცეცხლის ღეროთა,მსოფლიო ღელვებზე და ქარზე მღეროდა,მსოფლიო ნგრევათა კვლავ მოწმე გავხდებით,მსოფლიო რღვევანი ხმელეთით რბოდიან,მსოფლიო ორკესტრი მიწისძვრით, ტახტებით,მსოფლიო წვიმებით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კოღო – ანოფელესი
ერთხელ ლელიან-ჭაობიანმწვანე ღელეზემძლე ერისთავად იჯდა კოღო-ანოფელესი.მისით უმწეო, უილაჯოდა დამსხვრეული,უდროოდ მიწას ბარდებოდაკაცი სნეული.ციებ-ცხელებით კანკალებდაყოველი ნივთი –ეხლა შეხედეთ: ჰყვავის დაფნადა ევკალიპტი.სურნელოვანი ნიავი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კოშკი
ინგრევა კოშკი საუკუნით აშენებული!წინაპართაგან მოტანილი ძვირფას ბროლებით,ცვივა სარკმლები ბედისწერით დაშინებული,დაშინებული ბედისწერის გამოქროლებით.სვეტები, რომელთ თავზე ადგა ელვარე თაღი,წარსულთა დღეთა მტკიცე ბურჯი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კრემლი
შუქი უუდიდესი,ალი ცეცხლთა ნათების,იყო ცხრაას ჩვიდმეტიცხარე ბარიკადების.ცეცხლი რევოლუციის,მსოფლიოზე მთოვარი,ქვეყნად უდიადესიარის მონაპოვარი.მახსოვს კრემლი, ის კრემლი,სავსე იდუმალებით,ფხიზლად იყურებოდათვით ლენინის თვალებით.სიმბოლო სამშობლოსთვისბრძოლის და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კრიზისისაგან თავის დაღწევა
ის კრიზისისგან თავის დაღწევასიმპერიალისტურ ომებით ფიქრობს,თვალს არ აშორებს საშინელ მიკრობს,მითი მსოფლიოს ფიქრობს წაქცევას. დრომ დაჰკრა და გული ამოწვა,რას დაეუფლები?მრისხანე ღრუბლები…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – კუმისი
სილაჟვარდე მთვარის ჩუმისმოჰფენია ცისფერ კუმისს,ტბას დასცქერის მდუმარე ტყემოდარაჯე ჩამიჩუმის. დაფიქრების, პირმოკუმვისმოჩრდილება უვლის კუმისს,ღელავს ფერი ხავერდისადა სილბილე აბრეშუმის. უეცრად შორს არღვევს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლამპარი
ხატის წინ წრფელი,უცხო ნათელი,ფიქრთა აღმძვრელი,ხედავ, რა რიგად ირხევა, კრთება…სხივს აკანკალებს,მგზნებარე თვალებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ლანდი – არაქვეყნიური
როცა შუქი ვარდისფერი, მორცხვი, ნაზი,დაიღვარა განთიადზე,როცა სხივმა ოქროსფერად მთა აანთო ბუმბერაზი,და ბაღს, ახლად აყვავებულს, გადააჭდო ოქროს ხაზი,და ყვავილებს, მორცხვ ყვავილებს…
Read More »
