პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – დაბმული ჭინკა
ჩემი სამწერლო მაგიდის ფეხზემიბმული ჭინკატირის: რად გინდა, რად გინდა ლექსიდა ალის ჭიქა?რად გინდა ბროლის რიტმი, მუსიკა?სიკვდილი გელის!წრიალებს ჭინკა, ხმაურობს ჭინკადა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დაბრუნდა გრძნობა და სისადავე
დაუნდობელად თვალებ-აშკარაწინ მიდიოდა ცეცხლის კანკელი,როცა დემონმა აალაშკარაუდაბურება და ღრიანკელი.ძვირფასი შხამით სავსე ფიალამე გამოვცალე ქვეყნად, მეგონა.სულში გრიგალმა გადიგრიალა,სამუმს სამუმი გადაეკონა.ვერ დავუკავე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დაბრუნება
ლიხს აქით და იქით, მტკვარს, ლიახვს და ფაზისს,არქმევენ უდაბნოდ გადაშლილ ოაზისს,სადაც მზე მწველია, ცხელია დარები,მცხეთაში გრიალით მიჰქრიან ზარები,გუგუნებს იტრიის ხეობა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დადგა აგვისტო
დადგა აგვისტო. ცა რიდეულიდაისიცხება ისევ დილდილით,ქალაქს ედება მზე თვითეულიყაყაჩოებით, ტუხტით, პილპილით. ისევე ჩქარი და უძლეველი,ვიცი, რადა ვარ ასე ქარული,ჯერ ყველასაგან…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დაე, შეებას მკაცრად ჯარი ჯარს ..
ციკლიდან „ეპოქა“ დაე, შეებას მკაცრად ჯარი ჯარს,ვიცი, განანოთ ქცევა უცვლელი,სულყველამ იცის, რა გვირჩევნია,თბილი საწოლი თუ ბრძოლის ველი.ულტიმატუმი? ძალიან კარგი!უნდა დაინგრეს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დავასაფლავეთ
ნაზი ყვავილი ობოლ საფლავსა,ობლად მიგდებულს, კვლავ ამშვენებდა,გაზაფხულისა ნიავი ნელისურნელსა არეს მიმოაკმევდა.სიჩუმე იყო სასაფლაოზე,ეთერის სული აქა-იქ ჰქროდა,იცრემლებოდა ვარდი მდელოზედა გულ-საკლავად წყარო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დაიმახსოვნე დარიგება ჩემი, ოლია ..
დაიმახსოვნე დარიგება ჩემი, ოლია,არ დაგვიანდე სახლში მოსვლას, როგორც წუხელი,თორემ არ გარგებს ამის შემდეგ ოხვრა-წუხილი,მოსკოვში თურმე მშვენიერი ბავში გყოლია. მოსკოვი, ვენა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დაიღუპა ის ხომალდი
დაიღუპა ის ხომალდი დიდიხანია,ო, რამდენი მწუხარება ამიტანია.იგი აწ ჰქრის ზვირთთა შორის როგორც ჩვენებადა ღელვაში არ აქვს სული და მოსვენება.ხან აქ,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ვწერ ვინმე მესხი მელექსე
ვწერ ვინმე მესხი მელექსე,რაც კი მივლია მე გზებიჯერ ლექსი მწვავდა, მერე მზე,ჯერ მზე და მერე ლექსები. იყოს ნაკვეთი შაირი,როგორც ნასროლი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ზაზე
კვლავინდებურად ირხეოდენ ალვის ხეები,ცად ატყორცნილი ყინვის მთები ისხდენ მეფურად,კვლავინდებურად ჩურჩულებდენ ხშირი ტყეები,და ნაკადულიც ირწეოდა კვლავინდებურად.მხოლოდ ეს გული, ჩემი გული, ერთ…
Read More »
