პოეზია

  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხანდახან მშფოთვარ ქალაქის ხმაში

    ხანდახან მშფოთვარ ქალაქის ხმაში, გრგვინვა-ქუხილში, კვნესა-წუხილში, ფრთხილად მოისმის ბულბულის სტვენა, ნაზად, ნარნარად, ისე, ვით ძილში. ხანდახან მტვრიან ქალაქის ქუჩებს, სადაც…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხანდახან რისხვა ვინატრე ზეცის ..

    ხანდახან რისხვა ვინატრე ზეცის, ხანდახან მსურდა ღმერთთან გოდება, ადამიანი ყოფილა მხეცი რომელიც თან მძულს, თან მეცოდება.

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხანდახან, როცა გაზაფხულები ..

    ციკლიდან „ეპოქა“ ხანდახან, როცა გაზაფხულები უახლოვდება ჩემს აღდგენილ სულს, მინდა ვიმღერო, როს იდუმალი ძალა შუაზე სწყვეტს ამ სიხარულს. რა მოხდა?…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხატის წინ

    ისმოდა ჩქარი გრგვინვით „ოსანნა“, „ოსანნა“ - ხალხი იმეორებდა, და მტრედისფერი სიღრმე გუმბათის ვარსკვლავთა შორის სინათლეს ჰკრებდა.. ვხედავდი ქალწულს წმიდა ხატის…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხელები

    საყვარელ ხელებს შეშლილივით დავეწაფები, ბროლის თითები, მზისგან სავსე ღვინით, მე დამათრობენ: გავეგები, გავენაბები! პოემას უვრცესს დაერქმევა ალვა დასურო. იქ შორეული…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხვალემ იზრუნოს ხვალისა

    ხვალემ იზრუნოს ხვალისა,ხვალემ იზრუნოს ხვალისა!ღვინომ აიღოს ღვინისა,წყალმა წაიღოს წყალისა! არც ვწუხვარ, არც მერიდებამიმავალ-მომავალისა;წყალმა წაიღოს დიდება,ხვალემ იზრუნოს ხვალისა! გულმა მიიღოს გულისა,ხვალემ…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხიდი რიალტო მთის მდინარეზე

    მან გადალანდა წყალში საყურე,ლურჯი ზღვა იგრძნობს ტანს ზამბახეულსდა ეხლა სამი მოსამსახურეშეუმშრალებენ ნებიერ სხეულს. მეოთხე მხევალს მიმოაქვს ფრთხილადსურნელებებით სავსე ფეშხუმი,და ეხვევიან…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე

    გალაკტიონ ტაბიძე – ხმამაღლა

    ჩემს გულში არც წინად,არც ახლაარც შიში ყოფილა,არც დაღლა.აჟღერდით, ჩანგებო,ხელახლა:ხმამაღლა, ხმამაღლა,ხმამაღლა!ვინა სთქვა დროშებისძირს დახრა?სამშობლოს დუშმანებსვინც ახლავს,მათ წყევლა და წყვდიადსგადახლა.ხმამაღლა, ხმამაღლა,ხმამაღლა!დიდება რაინდებს,ვინც…

    Read More »
  • სამეგრელო, მეგრელი მონადირენი, გრიგოლ გაგარინი, 1847

    ერეშ ქიგალი – მეგრული მოტივები

    ჩემო, შურიგე!ოღონდ ცოტაცადა დავიბრუნოთ,თუკი მოგვტაცამტერმა ცისფერიზღვა დალურჯი ცა.შენ შემოგევლე,ოღონდ დაიცა!თორემ სიბერემეცემა ყელში,ჩამაბერდებალექსები ხელში. თუკი შენამდეჩამომყვა სულიდა მონატრებითდავრჩიორსული,ვიტიროთ უხმოდჩვენი წარსული,დრო, ბოროტებითთავგადასული.…

    Read More »
  • მაიაკოვსკი, ელენე ახვლედიანი. Elene Akhvlediani. 1974

    ერეშ ქიგალი – ლექსები

    რომ აკიაფდეს ცაზე ვარსკვლავი, დაღამდეს უნდა მეც დავილევიშენს ხელებში,ვით თოვლის გუნდა,რომ აკიაფდესცაზე ვარსკვლავი,დაღამდეს უნდა.ბეწვის ხიდზე ვარარადა გზებშიმე ფართო მშურდა.აღარ მწყურია,უკვეარც…

    Read More »
Back to top button