პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – წელიწადის ნაზო დროო ..
წელიწადის ნაზო დროო, ნაადრევო შემოდგომა,დაგშთენია ყავისფერი და ყვითელი ველის კვდომა.დაგშთენია ლალისფერი, ალვისფერი, დღე ცისფერი,ბალახის და ყვავილების საამური ძილისპირი.დაგჩენია ჩემი გულის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წერილები კოშკიდან
როგორ დაგწყევლი, როგორ დაგწყევლიჩემს წრფელ ძახილზე თუ ხმა არ გამე,არ შემიძლია ყოფნა უშენოდ,არ შემიძლია ვიფიქრო რამე. შენ რომ იცოდე იჭვის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წერილი მეგობრებისადმი
ო, როგორ მინდა, მეგობრებო, რომ თქვენთან ერთადმივიღო ჩვენთა წინაპართა ელვარე თასი,ბევრი რამ არის მათ გრძნობაში კეთილშობილი,მათი მხურვალე ოცნებებით, მსურს, ვიამაყო,მაგრამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წერილი სოფლიდან
მომინდა თქვენი სპეტაკი ბინა:აქ სოფელია, წვიმა, რუტინა. შემოდგომაა. წვიმამ მოლიატყეთა მსუბუქი მელანხოლია. ზაფხულის დღეთა ის ქაფი ჰქრება,არის ცეცხლის ხმა და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წერილიდან მისდამი
როს დამვარდება ხელით სადავე,გაჰქრება სული და სისადავე,როს იმ ყვავილებს ცრემლებს ვათოვებ,გთხოვ: სასიკვდილოდ ნუ მიმატოვებ. როს გამიმეტებს ჩემი დიდებადა საქართველოს გაბედითება,როს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წვეთი წვეთებზე გადადის ..
ციკლიდან „ეპოქა“ წვეთი წვეთებზე გადადის,წვეთი წვეთებზე ირხევა,ერთ ადგილას სცემს მარადისდა ქვა შუაზე ირღვევა.ეს დაჟინების წყურვილთამარადისია განგება,როდესაც გული ძველისძველფიქრებით დაიჟანგება.სინათლეს უშვებს…
Read More » -
შოთა ნიშნიანიძე – ველური მზერით გიყვარს თამაში
ველური მზერით გიყვარს თამაში,ჩემს წინ ამაყად, ნებივრად დგომა.ძლივს დატეულხართ ვიწრო კაბაშიშენ, გაზაფხული და შემოდგომა. ჯანსაღი ფერით მდიდარი ტანითმოხეთქილი ხარ, როგორც…
Read More » -
დარია ახვლედიანი – ლექსები
“სახსოვრად გალაქტიონს” როცა ფიქრებით გული ღონდებადა დაიცლება ჩემთვის სამყარო,იმ წუთში მხოლოდ შენ მაგონდები,შენ მაგონდები, ძმავ, მეგობარო!შენს ლექსთა კრებულს უბით ვატარებ,შენს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წვიმა და ოფლი ..
წვიმა და ოფლი.რა მხარეები გიცდის სიბერის –მე მესიზმრება ჩემი სამშობლო –სამშობლო შავი ლიუციფერის –სამშობლო ძველი.გზა – დაფენილი მსხვერპლით, ცხედრებით,და სისხლით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – წვიმის გრძელ-გრძელი დიაგანალი
თვალმა ალმაცერკაფეს დახედა,ირევა გროვაუცხო სახეთა,ჟენევის კარებსრომ მოახეტა –იტალიელი,ჰუნგრელი, ფრანგიდა ინგლისელისახეღაჟღაჟა,ჟენევის ცა რომგააკაშკაშა.იმ ქვეყნებიდანმოსული „ვაშა“,სად ხეებსა სტეხსორანგუტანგი.მეჩვენებოდამაშინ მე ასე –ერთა მშვიდობისდიდ…
Read More »
