პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – ახალი მეკვლე
კარგია გრძნობით ნთებული ბრძოლების მკაცრი ჯახებადა შემდეგ გამარჯვებული სიმღერის შემოძახება. ეს მე ვარ – რწმენამახვილი ნებისყოფა და ძალ-ღონე,ბევრი ქარიშხლის მნახველი,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ახალი მოსახლეობა
ჩვენ ერთად ვუცდიდით ღამეში თეთრ სანთელს,ჩვენ ერთად მოვრკალეთ ლოდინი და რიცხვი.ბედივით გამოყვა ჩემს ბინას შარშანდელსუქმი და უგონო ცხოვრების სირცხვილი. ვიღაცა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ახალი წელი ..
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ახალი წელი. ვთქვათ ლონდონიან ვთქვათ ბერლინი.ალბად დღიურში ამგვარ ტონითსწერს ჩემბერლენი:დღეს ათასცხრაას ოცდაათისპირველი შუქიმოაწყდა სარკმელს და კედლებზედაღვარა ლუქი.ახალი წელი.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ახლა – განა ისეთი დროა?
ციკლიდან „ეპოქა“ შენ ვაჟკაცი ხარ? გსურს ისევ ტრფობამგული აანთოს, თვალი დალულოს;ეხლა ვაჟკაცი ქალს უნდა უჯდესდა მუდამ იმას ესიყვარულოს?არა, გათავდა! შენ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ახმაურდეს
ახმაურდეს, გრძნობით დუღდეს,არ დაეტყოს ხნოვანება.ძველებური ძალით ჰქუხდესჩანგთა ჩვენთა ხმოვანება! რა უნდა ხმას გაუბედავს,სადაც ბევრის მზერა ტლანქისინათლესაც ბნელად ხედავსდა გონებას უხშობს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ახსნა
ღამეს ელვარე დღე შეუცვლიათქვენი თვალების ღრმა სიბნელეთი,ამნაირ გრძნობას ხომ შეუძლია,დაიმორჩილოს მთელი ხმელეთი. მომკალით! ყოფნა მაინც შუქიათქვენზე ამართულ სადღეგრძელოთა,შეხვედრა ენას ვერ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – აჰა, ბინდდება
აჰა, ბინდდება. კვლავ დამესიამწყურვალებათა ფიქრი – ობობა,ყოველგვარ შხამზე უშხამესიაშეღამებებით ავადმყოფობა.თითები ელის საყვარელ თითებს,როს ფარდებიდან მიდის ზმანება,და ყოველ სახლში ღამეებს ითევსპიანინოთა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – აჰა, თენდება!
აჰა, თენდება! ოქროსფერ სხივითენთება შენი შარავანდედი,მტრედისფერ ცაზე სიხარულია,მტრედისფერ ცაზე გამოჩნდა გედი.მზისკენ – ვარდისკენ მისი სხივებითანთებული და ფრთანათუთქარიამოსაწუწნად მიდის ღრუბელი –ლურჯი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბაგრატის ტაძრის ნანგრევებთან
(მიბაძვა) ცის კაბადონს ანათებს მთვარე ცეცხლად ნთებული,ვარსკვლავთ ფერხულს ღიმილით, წყნარად უახლოვდება,დახავსებულ ნანგრევთან ვდგევარ გარინდებულიდა ფიქრები ჩემს გულში გროვდება და გროვდება.ამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვები კაფეში
მე არა ერთი მინახავს ბავში,პატარა, როგორც ოქროს წიწილი,ეტლში, სალონში, აკვანში, ბაღშიგაისმის მათი ზარის სიცილი.მაგრამ კონტრასტი არის ამ ბედის,გულცივი, მკაცრი და…
Read More »
