პოეზია
-
გრიგოლ აბაშიძე – არყოფნისაკენ!
არყოფნისაკენ! არყოფნისაკენ!ჩემს გასაფრენად ქრიან ქარები,გიჟურ ქროლვაში გაქრობას ვჩქარობ,უკვე გაშლილან იალქანები,არარსებულთანშესაერთებლადსულმოუთქმელად მივექანები, თავის სამშობლოს ვინც გაქცევია,თავს რით იმართლებს, ან რა კაცია,მაგრამ…
Read More » -
გრიგოლ აბაშიძე – ფიქრები საქართველოს რუკაზე
შენს რუკას _ შენი ბრძოლების სარკეს,წეწდა და გლეჯდა ბედი წყეული,ძონძებს ჰგავს შენი მიწაწყლის თარგი,დაფლეთილია შენი სხეული, ბაღ-ვენახიანს, ციხე-ტაძრიანსშენს სამხრეთს ხურავს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უდაბნო
სიყმაწვილეში მე ვჭკნებოდი, როგორც ფოთოლი,ობოლი ვიყავ მე მაშინაც, სულით ობოლი;ჟამი მიჰქროდა ახალი დღით განრინებული,არ მშვიდდებოდა ჩემში მაინც გული ვნებული.დღესაც მარტო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უდიადესი თუ რაიმე მოვა ხმელეთზე
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ ძვირფასი,უკანასკნელი და პირველი!რევოლუციას –არა კატასტროფას!არის კი რამე უფრო მძლავრიდა ჩამკირველი?არარა! არასდროს!თანდათან ძლიერდებიანყველა ქვეყნიური ხმები,მალე გამეფდება კოსმიურიგრიგალის თქმები.მაშინ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უეცარი ქალაქი
იქ იშლებიან თეთრად ნაგებიობელისკების ნელი შვენება,იქ აიმართენ სხვა ქალაქები,მთებს რომ გველივით შეეშენება.ხელოვნურ ხეებს ქუჩა-ქარვასლა,რომ მიეფინოს, რბიან დღეები,ქარვების ჰქრება სიდარბაისლე,ქართ დაბერვის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელ დღეს
სად არ ვძებნიდით უკანასკნელ დღეს,დღეს სიცოცხლესთან დათხოვებისას…მაგრამ ბინდბუნდი ზეცას ფარავდადა შავი ნისლი ბურავდა მიწას… არსით არ სჩანდა ჩემი სიკვდილი,მწუხარე იყო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი დეპეშა
დეპეშას მოაქვს ცნობა მისი გარდაცვალების.გადაშლილ გაზეთს გრძნობს პირველი შთაბეჭდილება.რედაქციაში სიცივეა. „გარდაიცვალა!“ეს მეტის მეტად უეცარი იყო ამბავი –წინათგრძნობათა წინანდელი დენით ჩვენ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი დღე
ალერსიანი შემოდგომისდღე მევლება გარს,ნიავი მითხრობს უცვლელ ზღაპარს,სიკვდილის ზღაპარს.და ყვავილები თანაგრძნობითმეხვევიან გარსდა ფიქრი მიაქვს შორს ნიავქარს,სევდის ნიავქარს!ხვალ არ ვიქნები ქვეყანაზედა იმიტომ…
Read More » -
გრიგოლ აბაშიძე – ნახანძრალ თბილისში
თბილისის ზეცას, ღრმას და უძიროს,გადაეფარა მწუხრის ზეწარი.სახლთა ამ ჩონჩხებს როგორ ვუცქირო!ამ უბედურ დღეს რად მოვესწარი! ნაცნობი ქუჩაც, გზაჯვარედინიც,თვალდათხრილია და შავად…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი თანამგზავრი
გადაქცეული მწარე გრძნობებადუკანასკნელი თანამგზავრი მემშვიდობება.დავრჩები მარტო, სრულიად მარტო.ო, შემოდგომის გვიანო ვარდო,მემშვიდობება,მემშვიდობება –საღამო იგი, აღტაცების და დამშვიდების,უკანასკნელი თანამგზავრი ჩემი დიდების.
Read More »
