ლიტერატურა
-
შიო არაგვისპირელი – და-ძმა
I მერე, სოლო, მერე? – უთხრა ერთმა ახალგაზრდამ სოლოს, როცა ის ისევ ბუხარს მოუჯდა.რა სულ-ძაღლი რამა ყოფილა ი ტერტერა! –…
Read More » -
შიო არაგვისპირელი – ის
კალოებზე მთელ დღეს სიცხის გულზე ტრიალმა ისე დაქანცა გლეხობა, რო რა წამს ახლად გალეწილი ხორბალი თუ ქერი ჯინებში ჩაცალა და…
Read More » -
შიო არაგვისპირელი – მიწაა
I ბედშავს გული ასე რაზედ მიკვნესის? – ხმა-მაღლა დაიძახა ბერამ და ყრუდ, სულ ყრუდ, ხველა აუვარდა. – ბაბაი, რა უბრალოდ…
Read More » -
შიო არაგვისპირელი – ყველა დავკარგე
I ცხვრის ბინის ახლო ათასფრად აყვავებულ პატარა ბექობზე, რომელიც კოხტად შეკრულს თაიგულს ემსგავსებოდა, იჯდა ყვავილთა დედოფალი, სიმშვენიერის გვირგვინი, ჯერ ახლად…
Read More » -
შიო არაგვისპირელი – ჩემი ბრალი არ არის, ღმერთო!..
Iდათუა შრომიშვილი დაჰყრდომოდა ბარის ტარს ვენახში და გასცქეროდა აღმოსავლეთით ახლად შემოსილს მთის წვერს, რომელსაც ოქროს-ფრად მოელვარე გვირგვინი დასდგომოდა, რის გამოც,…
Read More » -
შიო არაგვისპირელი – ჩემო შვინდავ!
I ღამის სიბნელეს ერთი ალიაქოთი შეუდგა და შიშისაგან ტუჩისფერი დაჰკარგა, როცა დღის ნათელს თვალი შეასწრო, სიბნელე ჰგმინავდა, ფორთხიალობდა, ებრძოდა სინათლეს,…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – MENZURA ZOILI
ვიღაც უცნაური კაცის პირდაპირ ვუზივარ გემის სალონის შუაში მდგარ მაგიდას.მოიცადეთ! ვამბობ, გემის საოლონში-მეთქი, მაგრამ არა მჯერა, თუმცა ფანჯარაში დანახული ზღვა…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ამბავი ერთი შურისგებისა
კვანძი ხიგოელ თავად ხოსოკავას ვასალებს შორის ირიცხებოდა ვინმე სამურაი, სახელად ტაოკა ძინდაიუ. ადრე იგი ხიუგელი იტოს სახლის რონინი იყო, შემდეგ…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ამბავი სიკეთის საზღაურისა
ძინაი მქვია. გვარტომობისას ნურაფერს მკითხავთ. რა ხანია, ხალხმა დამანათლა ეს სახელი – ამაკავა ძინაი. თქვენც გეცნოთ განა?! ნუ შეშინდებით, ნურც…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ბაღი
ეს იყო ძველისძველი ოჯახის, ნაკამურათა გვარეულობის კუთვნილი ბაღი, იმ ოჯახისა, ოდითგანვე რომ მოურავობდა საფოსტო სადგურთან მიშენებულ კეთილშობილ მგზავრთა ფუნდუკს. რევოლუციიდან…
Read More »
