ლიტერატურა
-
რიუნოსკე აკუტაგავა – MENZURA ZOILI
ვიღაც უცნაური კაცის პირდაპირ ვუზივარ გემის სალონის შუაში მდგარ მაგიდას.მოიცადეთ! ვამბობ, გემის საოლონში-მეთქი, მაგრამ არა მჯერა, თუმცა ფანჯარაში დანახული ზღვა…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ამბავი ერთი შურისგებისა
კვანძი ხიგოელ თავად ხოსოკავას ვასალებს შორის ირიცხებოდა ვინმე სამურაი, სახელად ტაოკა ძინდაიუ. ადრე იგი ხიუგელი იტოს სახლის რონინი იყო, შემდეგ…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ამბავი სიკეთის საზღაურისა
ძინაი მქვია. გვარტომობისას ნურაფერს მკითხავთ. რა ხანია, ხალხმა დამანათლა ეს სახელი – ამაკავა ძინაი. თქვენც გეცნოთ განა?! ნუ შეშინდებით, ნურც…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ბაღი
ეს იყო ძველისძველი ოჯახის, ნაკამურათა გვარეულობის კუთვნილი ბაღი, იმ ოჯახისა, ოდითგანვე რომ მოურავობდა საფოსტო სადგურთან მიშენებულ კეთილშობილ მგზავრთა ფუნდუკს. რევოლუციიდან…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – დიალოგი წყვდიადში
ხმა. სულ სხვა კაცი აღმოჩნდი, ვიდრე მეგონე. მე. მაგაზე მე არ ვაგებ პასუხს. ხმა. განა შენ თვითონ არ ამიბნიე თავგზა?…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ეჭვი
ზამთრის პირქუში მწუხრი ჩამოწოლილიყო. ეკოსუკატოკიოს მატარებლის მეორე კლასის ვაგონის კუთხეში ვიჯექი და მოუთმენლად ველოდი გამგზავრების მაუწყებელ სასტვენის ხმას. სინათლე კარგა…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – თოვლია
1 გაზაფხულის თბილი დღე იდგა. თოვლია ცოცხალი ღობის გასწვრივ, უჩუმრად მიძუნძულებდა ქუჩაში. ღობის რტოებზე კვირტები აფეთქებულიყო, შიგადაშიგ კი ალუბლის ხეებიც…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – კლასიკა
ვეჭვობ, “რჩეული უმცირესობა” ის უმცირესობა იყოს, რომელსაც უმაღლესი მშვენიერების ჭვრეტა ძალუძს. მათ უფრო ნაწარმოებში გამოსახულ გრძნობებთან შეხების უნარი შესწევთ. გამოდის,…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – ლექსის-ფორმა
მრავალ წელს მშვიდად ეძინა ზღაპრულ პრინცესას ციხე-კოშკში. იაპონური ლექსი, ტანკას და ჰაიკუს გარდა, ამ ზღაპრულ პრინცესას ჰგავდა. ტიოკის ფორმითაა დაწერილი…
Read More » -
რიუნოსკე აკუტაგავა – მაგიის სასწაულიები
შემოდგომის წვიმიანი საღამო იყო. რიქშამ კარგა ხანს მატარა ომორის გარეუბნის ოკრობოკრო ქუჩებში, ბოლოს ბამბუკის ჭალაში ჩადგმულ პატარა, ევროპულ სახლთან გააჩერა…
Read More »
