ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე სანთელი
ღამის ნათელში, მტვერში, მთვარეში,მიყვარდა სულის შეხება შენი,თბილისის დაღლილ ქარის თარეში,კოშკები ძველად ნაგებ-ნაშენი.მსუბუქი ალით გზებს ეკიდებატალღები ნელი და სურნელება,მე მახსოვს შენი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სანთლები
შორს, ზურმუხტისფერ სივრცის იქით, სანთლები სჩანდა.დასასვენებლად მიიწევდა იქ მეზღვაური.ერთხელ ზღვა გაწყრა, აირია, გაჟინიანდა –ტალღებმა შექმნეს ვაი-ვიში, აურზაური…და გემს უმიზნოდ, საუკუნოდ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სარეცელთან
ნათესავები და მეგობრებიჩემს სარეცელთან ეხლა გროვდება.ყველა გრძნობს, თუ რა მწარე ღიმილითსიკვდილის ჩრდილი მიახლოვდება.მომიახლოვდი შენც, ჩემო კარგო,ხელი შემახე ციური გრძნობით,მსურს მხოლოდ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სარკმელთან
სარკმელთან ვდგევარ. მალე, სულ მალესევდიან ჰანგებს დავუგდებ მე ყურს;მოვა მოხუცი ძალმილეულიდა ააკვნესებს ჩემს კართან ფანდურს.გადიფრენს თვალწინ ძველი ოცნება,შეიკუმშება მღელვარე გული,რომ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სარკმელი საღამომ ..
სარკმელი საღამომდა ფარდამ დაბურდა,სანთელი მბჟუტავიმთლად გაუდაბურდა –მას შემდეგ, რაც შენისახება ბინდბუნდზესახლიდან გავიდადა აღარ დაბრუნდა. კისკასი, მგზნებარე,ცრემლები მდუღარე,იმ გენიალური,ბრწყინვალე, მწუხარეთვალების ნათება,იდეა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სასაფლაოზე
მიყვარს საღამო წყნარი, მშვიდი და მოწყენილი,როცა მზე სხივებს უკანასკნელს აათამაშებს,როცა მდუმარებს ტყე-ბუჩქნარი გადაფენილი,როცა ბულბული მწუხარედ ხმას ააწკრიალებს. მივეჩქარები, რომ სალამი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სასაფლაონი
სარკოფაგიდან დგება მუმია. რა სიჩუმეა.ჰაერი ლურჯი აბრეშუმია.ორხიდეები ეცემა ნილოსს,როს მხურვალება ქვიშაზე კვნესის,უნდა რომ სული არ მიისილოს,უნდა სამარე ჰპოვოს რამზესის.ის იყო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სასახლე ძველი
სასახლე ძველი ადგას ხეობას,თითქო ჰაერში – ბაღი ჰკიდია, და თვლის წუთების ერთსახეობას,როს მშვიდობიან დღის ამიდია. ზის აივანზე თავხედი ყვავი,ერთი მათგანი,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სასიკვდილო მწუხარება
ნუ მომასმენთ გლოვის ჰანგებს, მაღრჩობს ცრემლთა მდუღარება,რომ ცხოვრება ისე ჰქრება, როგორც უხმო მწუხარება.მომე თასი! სიკვდილის წინ მე გადავკრავ წითელ ღვინოსდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სასწაულს
შეუნდე, შეუნდე, შეუნდე ბნელ ცოდვილს,ლუციფერს, ჩემს სულში ავობით მძინვარეს,ლუციფერს, მრისხანე ვეფხვივით დაკოდილსდა ეხლა მძინარეს. შეუნდე, შეუნდე ჯოჯოხეთს ჩემს თვალებს,შეუნდე ჩემს…
Read More »
