მოთხრობა
-
არდაშელ თაქთირიძე – ბირჟა
თბილისის ქუჩებში, სადარბაზოს წინ გაწოლილი, თლილი ქვის საფეხური, ბირჟების აუცილებელ ატრიბუტს და დასაყრდენს წარმოადგენდა.ჩემს ქუჩაზე, ოთხი ბირჟა იყო: – უსაქმურების…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – არჩევანი
საღამოს, სამსახურიდან გამოსული, სახლამდე, სანაპიროს გაუყვა.***უკვე ათი წელია, ასე დადის – მას შემდეგ, რაც ერთხელ, სიონის ტაძარში შეიარა. გაუბედავად შედგა…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – მხატვარი
წვრილ და გრძელ ფეხებზე შემდგარი, გამხდარი, კითხვის ნიშანივით ბეჭებში მოხრილი, წინ წაწეულ კისერზე მიდგმული პატარა თავით, სწორი, ჭაღარა თმით, გაუპარსავი…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – ძაღლი
შეკეცილ წინა თათებზე თავი აქვს ჩამოდებული, თითქოს სძინავსო… მისი საყვარელი თამაშია – თავს მოიმძინარებს, რომ მიუახლოვდები, შეგახტება და ხელებს აგილოკავს.***ივნისის…
Read More » -
გურამ დოჩანაშვილი – კაცი რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა
1 ყველაფერი დაიწყო იმით, რომ ხელმძღვანელმა დამიბარა და თქვა: – თქვენს მომავალ ნაშრომში უნდა აისახოს ქალაქის ტიპის დასახლებაში მცხოვრებ მუშა-მოსამსახურეთა…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – აღსარება
(ესკიზი) …წვიმა ნაღვლიანად შემომსისინებს, არემარე შავ ბურუსს მოუცავს, ქარი სევდის მომგვრელი ზუზუნით დაქრის ტიალ მინდორში, ხან გიჟური ხარხარით დაეტაკება მინდვრის…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – თეთრი ღამე
И разорванные звоны, не способные звучать,Могут только биться, виться, и кричать, кричать, кричать. ედგარ პო მარტო! სულ მარტო! და შეიპარა…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – სახრჩობელის წინაშე
(ვუძღვნი ყველას, ვისაც უგრძვნია და გამოუცდია) დილა. ორშაბათი. ეხლა ყოველივეს ნათლად ვგრძნობ – მე დამახრჩობენ. დიახ, დამახრჩობენ! იყო კაცი და…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – უბის წიგნიდან
“იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია; მუნ მისვლა მიჩანს თამაშად, თუმცა გზა საომარია”. შოთა რუსთაველი მე არ ვიცი, ცხადი…
Read More » -
ნიკო ლომოური – ალი
I ჩემს პატარა ბიჭობაში, მაშინ, როდესაც შოლტის ხმარება კი არა, სახრის ხეირიანად მოქნევაც არ ვიცოდი, როდესაც საქონელს კი არა, ცალ…
Read More »
