მოთხრობა
-
ნუგზარ შატაიძე – ცოფი
ჩვენი ჯერ არ მოგვეკრიფა, ხეივნისა, ჯერ ისევ ესხა და სჭამდნენ ჩიტები. გაუვარდებოდა ჩემი კაცი ყვირილითა და ტაშისცემით, გაეცლებოდნენ ის გასაწყვეტლები,…
Read More » -
ნუგზარ შატაიძე – ადგილის დედა
გუდამაყარში, დიხჩოს ჩამოსწვრივ ერთი ბებერი მუხაა ქედზე გადმომდგარი, მაღალი და ტოტებგაბარჯღული. იმის დახეთქილ, გულგამომწვარ ზროზე ვერცხლის ჯვრები და ვინ იცის…
Read More » -
ნუგზარ შატაიძე – კუნძული
(მინიატურა) ენგური რომ კოლხეთის დაბლობზე გავაკდება, სანამ სვანეთის მაღალი მთებიდან წამოღებულ ლამსა და ქვა-ღორღს პირდაღებულ ზღვაში შეიტანდეს, ხან აქ, ხან…
Read More » -
ნუგზარ შატაიძე – პურის მოთხრობა
კიდობანი ბავშვობაში, კარს რომ გავიჯახუნებდით და უფროსებზე გამწყრალები შინიდან წავიდოდით, დედა მოგვაძახებდა ხოლმე – სად მიდიხართ, თქვე სულელებო, აქ მოგიყვანთ…
Read More » -
ნუგზარ შატაიძე – დაჭრილი წერო
– გისმენთ! – ალო! – გისმენთ, გისმენთ! – ბატონი გიორგი ბრძანდებით? – რომელი ხარ? – გამარჯობათ, ბატონო გიორგი! – რომელი…
Read More » -
შატაიძე ნუგზარ – მეკვლე
– გცივა, ბებო? – ჰა? – გცივა-მეთქი? – არა, არა. – გინდა, ჩაის მოგიტან. – რაო? – ცხელ ჩაის მოგიტან,…
Read More » -
შატაიძე ნუგზარ – თრეფიკინგი
ყოველი ერი იქმოდეს სიბილწესა». ჟამთააღმწერელი ტყეში რაღაც გაფაჩუნდა. ოსმანამ ყურები ცქვიტა, მიწაზე წამოჯდა და იქაურობას თვალი მოავლო. მინავლულ ცეცხლთან დაღლილი…
Read More » -
შატაიძე ნუგზარ – ვენახის ანგელოზები
ახალშეწამლული, ჯერ ისევ სველი ვაზი მზეზე სხივის. ძირს დაშვებულ, სისველისაგან დამძიმებულ ფოთოლს შაბიამნის წვეთები სცვივა და ფხვიერ მიწაში იჟონება. სიჩუმეს…
Read More » -
შატაიძე ნუგზარ – ნაგანი
ხიპიჩას არც ცოლი ჰყავს და არც შვილი – მარტო ცხოვრობს, მაგრამ მის სახლში სულ ვიღაცები არიან – სულ სვამენ და…
Read More » -
შატაიძე ნუგზარ – სოფი
ჩვენი ჯერ არ მოგვეკრიფა, ხეივნისა, ჯერ ისევ ესხა და სჭამდნენ ჩიტები. გაუვარდებოდა ჩემი კაცი ყვირილითა და ტაშისცემით – გაეცლებოდნენ ის…
Read More »
