- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წიგნის შესახებ
რამდენი ქვეყნადწიგნი იცემაღირსი, რომ ეგდოსსანაგვის ბოლოდ.მე კი მეგონა,პატივისცემანიჭს და ღირსებასეკუთვნის მხოლოდ. ეს სასწაულივის არ სმენია:დასავლეთისასიყიდი პრესასდა იმის შემდეგ,როგორც გენია,მოევლინებიპოლდის, აგნესას.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წინად შენი სპეტაკი გზა ..
წინად შენი სპეტაკი გზადა ვარდები ფეხით სთელეს,მერე ვითომ შერცხვათ ცოტადა ჩანგს მისწვდნენ უგულწრფელესს. კარგი, კმარა, ვინ არ ხედავს –ეს სიმორცხვე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წინანდალელი ნათელა ..
წინანდალელი ნათელაულამაზესი ქალია.ო, ჩემო ციცინათელა,ჩემო ციხე და გალია.მთელი საღამო შევჯერდი:რა არის ქალის სინაზე,მაგრამ უეცრად შევჩერდიმშვენიერ თინათინაზე.ბრწყინავდა საარაკო ცა, –მთვარე დაბრუნდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წიწამურში რომ მოკლეს ილია
წიწამურში რომ მოკლეს ილია,მაშინ ეპოქა გათავდა დიდი,ძველი სიმღერა და იდილია.ფანტასტიური გამოჩნდა ხიდი. მოჰქონდათ წინათ პასტორალები,ბაღთა მნათობით გადამთოვრება,როგორ ოხრავენ მათზე ქალები,რა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წუთი
ჟამთა ცეცხლით განწმენდილი, ფრთასუბუქი, ფრთასათუთი,მოელვარე ცის კიდურში გამიტაცებს ხოლმე წუთი. მავიწყდება ამ დროს ღმერთი, წუთს ვუმონებ გულის ძგერას,რადგან ღმერთი ჩემშივეა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წუხელი, ღამით ქარი დაჰქროდა
წუხელი, ღამით ქარი დაჰქროდადადიდხანს, დიდხანს არ დამეძინა;მე მქონდა ბინა, თავშესაფარი,მაგრამ ქარიშხალს არ ჰქონდა ბინა. ხან კარებს უკან ატირდებოდა,ხან დარაჯობდა სარკმელის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წყალს იქით რომ ერთი სახლია..
ციკლიდან „ეპოქა“ დავბრუნდეთ ხანდახან ალვებთან.ჩვენს თვალწინ იგივე ველია,სადაც ჩვენ ოდესმე ვმღეროდით:დელია, დელია, დელია. წყალს იქით რომ ერთი სახლიადა მთების მაღალი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წყალტუბოდან ქუთაისში ..
წყალტუბოდან ქუთაისშიმიმავალო ქარო,თუ მაისის ქუთაისმაგკითხოს, ვინა ხარო,უპასუხე, რომ სუნთქვა ხარ,არ კი უთხრა – ვისი,ისეც იგრძნობს ქუთაისი,ჩემი ქუთაისი!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წყნარად მისცურავს ნარნარი მთვარე ..
1წყნარად მისცურავს ნარნარი მთვარე,გაღვიძებულა ცა მგლოვიარე;წყნარად მიმოქრის ნიავი ნელი,ოცნებით სავსე და უზრუნველი.წყნარად დუდუნებს წყარო ანკარა,მშვიდად მთის ჩრდილი ძირს დაიხარა;წყნარად ჩურჩულებს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – წყნარი ზღვა
ღრუბელი იდგა, როგორც ფრეგატი.ზღვა იყო წყნარი, ცა იყო ლურჯი,მიმაქანებდა ოცნება ურჩიფიქრებთან, სადაც დადგა ფრეგატი,შორს ცისარტყელას გამოჩნდა ბურჯიდა იმედების დაანდო ხატი.ღრუბელი…
Read More »
