- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თავდადებულთა მილიონები
სამშობლოსათვის თავდადების დრონი მეფობენ.იგი გვეძახის – ბევრის მოწმე, ბევრის მგონები.მოახლოებულ გამარჯვების დიდებას გრძნობენადამიანთა პატიოსანთ მილიონები. კავკასიონი, ლაჟვარდების მაღალ ცარცივით –მზეზე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თავისუფლების გრძნობაში
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ რიონჰესისაქართველოსთვის არისუმაღლესითავისუფლება.რიონჰესს შემდეგსაქართველოსთვისვერ იარსებებსვერავითარიდამმონებელიძალა-უფლება,ვერავითარიავტორიტეტიგარდაინტერნაციონალისა.რიონჰესსმხოლოდამგვარად ძალუძსუფრო მძლავრადგაშალოს ფრთები.მხოლოდ ამგვარადძალგვიძს გავიგოთ,უცხოელიგენიალურიახალგაზრდა მუშა.ის,თავისუფალი მოგზაური,მტვერით შემოსილი,მოვიდა ერთხელუცხოდ, უცნობრიონჰესშიდა მორიდებითსთხოვა მოქალაქეთნება დაერთოთ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თანამედროვე გიგანტიური ხმა უკარნახებს საუკუნეებს!
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ რამდენიმე ათასი მუშა კიმღერისინტერნაციონალს.ეს გიგანტიური ხმაუკარნახებსთავის ნებასახალ საქართველოსმომავალ საუკუნეებს. მუშებში არის პოეტი,იგი გარემოს ადარებსიმ უზარმაზარეგზოტიურ ყვავილს,რომელიც იფეთქებსმიწის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თანდათან ბნელდება ..
თანდათან ბნელდება, ბნელდება, ბნელდება,ნათელი მწუხრისა მიფრინავს სადღაცა,დასავლით ღრუბელი წითლდება, ღელდება,და ბინდში ეხვევა მინდორიც და მთაცა.დაბნელდენ ბუჩქები, ჩაბნელდენ ხევები,დანისლულ ველიდან ბრუნდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თანდათან, თანდათან ახალი ქვეყანა შენდება
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ რამდენი მძლავრიმკვიდრდება სახლიდა ემატებააგური აგურს,თვალი სიახლესხვდება სიახლით,გულიც უჩქარებსრიტმს ამხანაგურს. არაფერია,თუ ამ ლექსთა ცვლისსისწრაფეს ბევრითვალსაც ვერ მოჰკრავს,ცოტათი მაინცსისწრაფე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თასი
თასს სადღეგრძელოს ხელში ვიღებასსა და ათასს.დაე, ესმოდეთ: ერთმანეთისგატანა ვიცით.შეხედეთ ამ თასს, მეომრებო,შეხედეთ ამ თასს,იგი სავსეა არა ღვინით,არამედ ფიცით. ქართველის ფიცით,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თბილისი
ქალაქზე ნელმა ალმა იფეთქა,სახლებზე ადის ფერადი ბოლიდა კიბეებზე, ვით ვინიეტკა,დაფენილია დაფნის ფოთოლი.ჩნდება სინათლის ჩქარი ქაფები.გზებზე ქარივით მოქარავანედა აიმართნენ, ვით ჟირაფები,მთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თბილისის ზეცა მოწამეა
თბილისის ზეცა მოწამეა იმ შეკრთომისა,იყო ახალი ქროლვის ფერები,იყო გრიგალი ადრიანი შემოდგომისადა შემოდგომის ჩალის ღერები.გადაიჩეხა ქაოსებში მშვიდი ბუნება,უეცრად შეკრთა ღამე კივილით,გასწიე!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თბილისის მთანი კლდიანნი ..
თბილისის მთანი კლდიანნიგადასახულან მტკვარზე,მთაწმინდის ქალნი თმიანნიმწუხარედ სჩანან მთაზე.ერთი ერთ საფლავს დასცქერის –მწუხარე ბუმბერაზზე,მეორეც – ჯვარით დასტირის: მომიკვდი რაზედ, რაზედ?!ეს არის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – თეთრ თოვლის ქვეშ სიზმრებს ..
თეთრ თოვლის ქვეშ სიზმრებს წაჰყვა მთის გრეხილი უხმო, შორიდა მღელვარე გაზაფხულზე ფიქრს მიეცა ველ-მინდორი.თოვლის ფიფქით შეიმოსა ნაძვი ტოტებდახლართულიდა მღელვარე გაზაფხულზე…
Read More »
