- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვები კაფეში
მე არა ერთი მინახავს ბავში,პატარა, როგორც ოქროს წიწილი,ეტლში, სალონში, აკვანში, ბაღშიგაისმის მათი ზარის სიცილი.მაგრამ კონტრასტი არის ამ ბედის,გულცივი, მკაცრი და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვი გზად ვლიდა
ბავშვი გზად ვლიდა. ბალახი. ცვარი.ხელით მიჰყავდა პატარა ცხვარი.იმაზე კარგი აბა რა არი,ხელით მიჰყავდა პატარა ცხვარი. ილორის წმიდა გიორგის ჭროღათვალები, შუბი……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვს ღიმილი არ უქრება
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ბავშვს ღიმილი არ უქრებადა მისი ზრდამზის ნერგია,ამაოდ გზა ემუქრებადა ატომის ენერგია… მწვრთნელო! ბავშვისდაიფარეთვალთა ელვა და გიზგიზი,მისი რწმენა მოელვარე,მისი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბავშვს ჩაეძინა
ციკლიდან „პაციფიზმი“ ბავშვს ჩაეძინაშეურაცხყოფილს,მაგრამ ბედნიერსგამოეღვიძა.სიზმრად ხედავდაალვებს აწყობილს.ფშვენდა ალუჩა,ნუში, ლეღვიცა.ესიზმრა: ია,კიდევ სუმბული,ნაზი ნარგიზი,ყაყაჩო ლაღი,ვარდს გარს მორტყმოდნენსულშეგუბულნი; გადარჩენილა,სთქვა, ჩვენი ბაღი!გამარჯვების დღეყველას ძმობილობს,არის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბალადა, დაწერილი გორის ციხესთან
მითხარ, ლიახვო, გრძნობის, გადაქცეულო ჟინად,დიდი ბელადის ყრმობის არე რა იყო წინად? წინად? ფოლადის რკინად იდგა ტოლი და სწორი,ომი მიაჩნდათ ლხინად……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბარათაშვილი
ვდგავარ და გულთან მიპყრია ქნარი.ვითარ ვრცელია შუაღამის ჟამთა სიალე!გრიალებს ქარიუსაფართ თანამოხეტიალე –და განწირული აჟღერებით ჟღერს ჩემი ქნარი. ვდგავარ და გულთან…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბარელიეფი
მარჯვენა მკლავზე დაყრდნობით გძინავსვიწრო გვირაბის ქვაზე მჯდომარეს,აქ არასოდეს მზე არ გიბრწყინავს,გამოღვიძების ასე მდომარეს. და მაინც წერაქვს, რომ გდია გვერდით,ვეღარ შორდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბაღთან ძეგლია
ბაღთან ძეგლია,ცათამდე ადის,ხელში უჭირავსრა თავის ქალა,განთიადიდანგანთიადამდისსდგას – გარინდებამან დაივალა. მას გაზაფხულივარდის ღილებითრთავს, მოწიწებაარ აქვს მონური;მისთვის ერთია:ეს ყვავილებინამდვილი არის,თუ ხელოვნური! ის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედის იქით!
დავხუჭე თვალი, გულის სიღრმეშირომ დამენახა რამე ნათელიდა მოვიგონე ნეტარნი დღენიდა გაზაფხული უკანასკნელი.რა ადრე მოკვდა. რა ადრე მოკვდა!ახლა ღამეა… ქვითინებს ქარი,რომ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ბედნიერება
რა უშავს იმას, ვისაც არრა აქვსდა არც დაეძებს ამ ქვეყნად რამეს,ვინც გზას უკაფავს უკვდავი სულისთავისუფლებას და სითამამეს.სხვისადმი შური ვინც გულს…
Read More »
