- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – გაჰქრენ ზაფხულის დღენი
წარბგადახრილი მიდისშემოდგომისა ჩრდილი.ზიდავს გამხდარი ცხენიყვავილებიან ურემს.ცისას იგონებს რიდესის, როსინანტად ზრდილი,გაჰქრენ ზაფხულის დღენი,ქარი ყვავილებს ურევს.ამ დღეს ზამბახებს ყიდდათიბათვესავით ნაზი,ის პოეზიად ხდიდაჩვენი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – გემზე
ლურჯ მთების ზოლი ლურჯ ცის სივრცეშიშორს, უსაზღვროდ შორს მიიკლაკნება,ლურჯ ოკეანის ლურჯი ტალღებილურჯ ტყიან ნაპირს აქცევს, აკვდება. შორს იალქანი მოსჩანს მცურავი,ლაღად…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – გემი “დალანდი”
გამომაღვიძა ღამის ალმა, ნელმა და ქურდმა,ბაღი ყელამდე ზამბახებით იყო ნაბური,ირგვლივ ეყარა დანგრეულთა ჩრდილთა ჩუქურთმა,ბაღს იქით მძიმედ ხმაურობდა ზღვა უდაბური. მე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – გერმანიის დილა
ხალხით სავსე პროსპექტზეგამოვიდა ის დილით,და დაადგა თავის გზასპირზე გესლის ღიმილით. გზაზე ვინც შეხედავდასახეს, ღიმით ნაწვალებს,შესდგებოდა და გამვლელსარ აცილებდა თვალებს –…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – გეტერა
ღამის ლეგენდა დაჰქრის, დასცურავს,ჩანგის სიმების მოისმის ჟღერა,თავდავიწყების სავსე მორევშიდღეს ლხინს ეძლევა ქსანტე, გეტერა. ტკბილ ნეტარების მდუმარებაშიაჰა, სიმღერის გაისმის ქარი,ხან ნაზი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაიძინე!..
ეძინებათ ცის ვარსკვლავებს… ეძინებათ ტბის ფერიებს…მთვარის სხივი ცაზე ღელავს, თითქო ღრუბლებს იგერიებს.ეძინება ყვავილთა გუნდს, არემარეს ეძინება…დაქანცულ ველს, მდუმარე მთებს ღამის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დაიძრა ქვეითი ჯარი
დაიძრა ქვეითი ჯარი,აქუხდა არტილერია.კვლავ საზენიტო გრიგალისმალ-მალი ხმა შეერია. გლეჯენ, სრესავენ მტრის ტანკებსგზებზე ტყვიების მტვერია.ხანძრებს – ზეაწვდილს ცათამდის,ღრუბლები დაუფერია. აწ საქმე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დამნაშავე ხარ ..
დამნაშავე ხარ.. შენ ხომ პირველადჩატეხე ჩვენი საერთო ხიდი.მაგრამ ყველაფერს შენის ტანჯვებითდა შენის ცრემლით გამოისყიდი!ცდებოდი, როს სხვას მოღალატედ დაცხოვრების ამრევ არსებად…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დამშვიდდი, ქარო!
კოშკიდან ერთი ნათობს სანთელი,უდაბურ მთიდან, უდაბურ ტყეში,რა ცივად მოდის ქარი და თქეში,რა მძაფრად კვნესის კორიანტელი. კოშკში კი მყუდრო ანთია კერა,ნაპერწკლებს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – დამწველი თავის სიმშვენიერით
დამწველი თავის სიმშვენიერით,დამშვენებული უხვი განგებით –ფეხთან პერანგი იწვა ცბიერი,როგორც ელვარე ფარშავანგები. შიშველი, წმინდა, როგორც ნაკადი!დიდხანს საჭირო არ იყო ხვეწნა,უცხო სახეზე…
Read More »
