- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მხურვალე სალამი პროლეტარულ მწერლებს!
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ დახე, რანაირია დედამიწის ტრიალი,წინად როგორ ბნელოდა, მერე როგორ იალა,როცა ცხრაას ჩვიდმეტის ცეცხლოვანი ბზრიალა,დატრიალდა და ქვეყნის თავზე გადიგრიალა.ახალგაზრდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოდის ჭალების სული მცურავი
შენ არ იგონებ ეზოებს, ფაცხებს,არ გახსენდება დიდი შარაგზა.შენ არ დაუწყებ საუბარს ცაცხვებს,აღარ გაუბამ მთებს ლაპარაკსა. არ გაგონდება ჩვენი თუთები,არ გაგონდება…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოედანზე
მასხარა ეხლა აღარა ჰგავს იმ მშვიდ მასხარას:იმისი სახე არის ოხვრა და ტრაგედია,მაგრამ ის ეხლაც არ ეშვება ცარიელ სიტყვებს,მას კიდევ ხელში…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოელვარე გზით
ციკლიდან „ეპოქა“ ჩვენ არ გვაკრთობდა შური და მტრობა,წყურვილთა შვება არ გვიცხრებოდა,ყველა წაშალა ბრძოლის სურვილმადა სიხარული მხოლოდ რჩებოდა.არ გვაშინებდა წვიმა და…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მოვა… მაგრამ როდის?
შორეული ქალის ეშხიმოვა… მაგრამ როდის?სიყვარული სასახლეშიმხოლოდ ერთხელ მოდის! ასეთია ნაზი ბედი,ბედი რჩეულ ფერის;სიცოცხლეში თეთრი გედიმხოლოდ ერთხელ მღერის! ყვავილები უხვად არისდენდის……
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მომავალს რომ ეფერება
მომავალს რომ ეფერებაშრომის გუგუნი ზვიადი,ეს არის ბედნიერებაგანუსაზღვრელი, დიადი. თუ როგორც გრგვინვა ქარისა,წინ მიდის ჩვენი დროება,ამისი შესადარისიჯილდო არ მოიპოვება.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მომაკვდავი
მზე დასავლეთით გადაიხარა,პირდაპირ სტყორცნა სხივი მთისკენა,უკანასკნელად ბარს გადმოხედადა დიდებულად გადაესვენა. აგერ დაჰქროლა საღამოს სიომ,ააშრიალა ფოთოლი ტყისა,ფრინველთ ჭიკჭიკში, სევდის მომგვრელად,გამოისმოდა ხმა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონაზონ ქალს
ოჰ, რა ტკბილად ეძინება ყვავილს მდუმარს და ფეეეერ-მიხდილს..მარტონი ვართ, ჩემო კარგო, ყური უგდე ჩემს სუნთქვას ფრთხილს.ველთა შორის გასისინდა ხმაურობა მშვიიიდი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონბლანი
ლაჟვარდის გული,მდევივით ტანი!გაბრწყინვებულიმოსჩანს მონბლანი.იგი დგას მშვიდადდა უმოძრაოდმშვიდი სიდიდით,მშვიდი საოცრად. ადიდებულიმოგრგვინავს რონა,გააფთრებულივეფხვი მეგონა,ჰქუხს ტალღათ რიგითრისხვად და მოსვრადმწყრალი სასტიკად,მწყრალი საოცრად!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – მონმარტრზე
მონმარტრზე, სადაც ჩვეულიიფერფლებიან ღამენი,ხელიხელ გადახვეულიიმღერის ორი გამენი: „პარიზში ნუ ეძლევი დარდსრომ დავაშინოთ სნობებიჩვენ ყველა აფრიკაში ვართ,ყველა ვართ ეთიოპები“. ულევი, უანგარიშო,შიშის…
Read More »
