- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სევილია
ელანდება სევილიისშეღამება ჩქარი,ძლივს ანათებს ქალაქს მთვარე,გარედ გრგვინავს ქარი. ბორგავს ბავშვი ავადმყოფი,ღამის სწურავს ბნედადა იდუმალ მწუხარებითთავთან უზის დედა. მაგრამ ეს ხომ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სერენადა
რად მინდა იგი, ჩემო პირიმზე,ჩემის ჰანგით თუ ვერ დაგაღონებ?რად მინდა ქნარი, თუ იმის ხმაშისამოთხის ჰანგებს ვერ გაგაგონებ? ან რად მიტაცებს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სთვლემს ტყის ნაპირი
სთვლემს ტყის ნაპირი გადავერცხლილი,უხმო ალერსით ეკვრის ტოტი ტოტს.დასძინებია ალერსიან ბაღს,დასძინებია სევდიან წალკოტს…ვარსკვლავიანი შუაცა ბრწყინავს,შუაცა იწვის, დნება ნელ-ნელა…მოგონებათა ელვარებს სარკე,მაგრამ ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სიბერე
მე მიღალატეს ძველმა რითმებმა(ძველ მეგობრებსაც ვამჩნევ მე ღალატს),თუმცა მე მასთან მიყვარდა შებმა_ეხლა რა ვუყო სპლინს,უხმო ჯალათს! ეჰა,მე ვამბობ,სად შემიძლიავებრძოლო ქალთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სიზმრები
შეღამდა, მე წაველ იქ, სადაც სიზმრებიწიგნებში დარდობენ დახუჭულ თვალებით,ჰანგები დაქრიან, ვით ქარში ისრებიდა სული ფითრდება ნათელის ცვალებით. წავიდნენ ლანდები, მეორე,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სიკვდილი მთვარისაგან
წაკითხულ წიგნთა საღამოის მსუბუქი ბინდიარეებს მშვიდად, უდარდელად კვლავ ეფარება,მდინარეთ ლურჯი, ქაფიანი და მძიმე ზვირთიშავი ზღვისა და კასპიისკენ მიეჩქარება.ასეთ ფერებში შეერია…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სიკვდილის ბრჭყალებში
კავკასიის მთის ციცაბო კლდეზეძირს ტოტ-დახრილი მუხა დგას ობლად,ცა მიაჩნია შორეულ ღმერთადდა დედამიწა მახლობელ-მშობლად.წელიწადების ურიცხვმა გროვამვერ გამოსტაცა სიმხნე და ძალა,ქარიშხლიანი მოგონებებიმისი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში
დედაო ღვთისავ, მზეო მარიამ!როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი,ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარიადა შორეული ცის სილაჟვარდე. შემოიღამებს მთის ნაპრალები,და თუ როგორმე ისევ გათენდა-ღამენათევი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სილაში ვარდი
ხედავ ამ ყვავილს? გაზაფხულის მზერაღაც უცნაურ გრძნებას ახვევდა…მან არ იცოდა ყოფნა მშფოთარე,მან არ იცოდა მწუხრი და სევდა.ის ქარიშხალს არ მოუწყვეტია,რადგან…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სიმაღლეებზე აღმართულო ..
სიმაღლეებზე აღმართულონანგრევო ტაძრის,ვითარ დიდია შუბლის შენისშორი შვენება. შენს ჩუქურთმაში ვერ შეჭრილაგადაშენება,ვერ გეკარება დავიწყებაფერფლის და ნაცრის. შენ გადაურჩი ჟამთ სიავეს,მტერთა სიმკაცრეს,სარკემ…
Read More »
