- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სარკმელთან
სარკმელთან ვდგევარ. მალე, სულ მალესევდიან ჰანგებს დავუგდებ მე ყურს;მოვა მოხუცი ძალმილეულიდა ააკვნესებს ჩემს კართან ფანდურს.გადიფრენს თვალწინ ძველი ოცნება,შეიკუმშება მღელვარე გული,რომ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სარკმელი საღამომ ..
სარკმელი საღამომდა ფარდამ დაბურდა,სანთელი მბჟუტავიმთლად გაუდაბურდა –მას შემდეგ, რაც შენისახება ბინდბუნდზესახლიდან გავიდადა აღარ დაბრუნდა. კისკასი, მგზნებარე,ცრემლები მდუღარე,იმ გენიალური,ბრწყინვალე, მწუხარეთვალების ნათება,იდეა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასაფლაოზე
მიყვარს საღამო წყნარი, მშვიდი და მოწყენილი,როცა მზე სხივებს უკანასკნელს აათამაშებს,როცა მდუმარებს ტყე-ბუჩქნარი გადაფენილი,როცა ბულბული მწუხარედ ხმას ააწკრიალებს. მივეჩქარები, რომ სალამი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასაფლაონი
სარკოფაგიდან დგება მუმია. რა სიჩუმეა.ჰაერი ლურჯი აბრეშუმია.ორხიდეები ეცემა ნილოსს,როს მხურვალება ქვიშაზე კვნესის,უნდა რომ სული არ მიისილოს,უნდა სამარე ჰპოვოს რამზესის.ის იყო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასახლე ძველი
სასახლე ძველი ადგას ხეობას,თითქო ჰაერში – ბაღი ჰკიდია, და თვლის წუთების ერთსახეობას,როს მშვიდობიან დღის ამიდია. ზის აივანზე თავხედი ყვავი,ერთი მათგანი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასიკვდილო მწუხარება
ნუ მომასმენთ გლოვის ჰანგებს, მაღრჩობს ცრემლთა მდუღარება,რომ ცხოვრება ისე ჰქრება, როგორც უხმო მწუხარება.მომე თასი! სიკვდილის წინ მე გადავკრავ წითელ ღვინოსდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასწაულს
შეუნდე, შეუნდე, შეუნდე ბნელ ცოდვილს,ლუციფერს, ჩემს სულში ავობით მძინვარეს,ლუციფერს, მრისხანე ვეფხვივით დაკოდილსდა ეხლა მძინარეს. შეუნდე, შეუნდე ჯოჯოხეთს ჩემს თვალებს,შეუნდე ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სატანა, დირიჟორი მსოფლიო ორკესტრისა
მიწიდან ლალის ალი ავარდადა კაელიოს ზეცას ეხება,უცებ სატანამ გაინავარდადა შორი მეხი მეხს ეტეხება.მძაფრი ორკესტრი, ძლიერ და ორკეცს,ორატორიებს, მთაზე ატანა,გრიალი გააქვს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საუბარი ედგარზე
ლანდებს სასახლეში მხოლოდ მაშინ ელი,როცა საუბარი ედგარ პოეზეა!აჩრდილს თანაზიარს მარად საშინელიდასდევს განწირულთა შავი პოეზია.ხშირად მაგონდება: ფოთლებშემოცლილი,სახემიბნედილი ქალის მწუხარება!მთვარით დაბურული, მთვარით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საფლავი
ნაზი პეპელა თავს დასციმციმებს,გარშემო ყვავის გაშლილი ველი,მიყვარს, საფლავო, ეგ მდუმარებადა ეგ სიჩუმე დაურღვეველი.შენსკენ ვისწრაფვი, რაკი დატანჯულსსევდა და ფიქრი შემომაწვება,თუმცა კი…
Read More »
