- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასაფლაონი
სარკოფაგიდან დგება მუმია. რა სიჩუმეა.ჰაერი ლურჯი აბრეშუმია.ორხიდეები ეცემა ნილოსს,როს მხურვალება ქვიშაზე კვნესის,უნდა რომ სული არ მიისილოს,უნდა სამარე ჰპოვოს რამზესის.ის იყო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასახლე ძველი
სასახლე ძველი ადგას ხეობას,თითქო ჰაერში – ბაღი ჰკიდია, და თვლის წუთების ერთსახეობას,როს მშვიდობიან დღის ამიდია. ზის აივანზე თავხედი ყვავი,ერთი მათგანი,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასიკვდილო მწუხარება
ნუ მომასმენთ გლოვის ჰანგებს, მაღრჩობს ცრემლთა მდუღარება,რომ ცხოვრება ისე ჰქრება, როგორც უხმო მწუხარება.მომე თასი! სიკვდილის წინ მე გადავკრავ წითელ ღვინოსდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასწაულს
შეუნდე, შეუნდე, შეუნდე ბნელ ცოდვილს,ლუციფერს, ჩემს სულში ავობით მძინვარეს,ლუციფერს, მრისხანე ვეფხვივით დაკოდილსდა ეხლა მძინარეს. შეუნდე, შეუნდე ჯოჯოხეთს ჩემს თვალებს,შეუნდე ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სატანა, დირიჟორი მსოფლიო ორკესტრისა
მიწიდან ლალის ალი ავარდადა კაელიოს ზეცას ეხება,უცებ სატანამ გაინავარდადა შორი მეხი მეხს ეტეხება.მძაფრი ორკესტრი, ძლიერ და ორკეცს,ორატორიებს, მთაზე ატანა,გრიალი გააქვს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საუბარი ედგარზე
ლანდებს სასახლეში მხოლოდ მაშინ ელი,როცა საუბარი ედგარ პოეზეა!აჩრდილს თანაზიარს მარად საშინელიდასდევს განწირულთა შავი პოეზია.ხშირად მაგონდება: ფოთლებშემოცლილი,სახემიბნედილი ქალის მწუხარება!მთვარით დაბურული, მთვარით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საფლავი
ნაზი პეპელა თავს დასციმციმებს,გარშემო ყვავის გაშლილი ველი,მიყვარს, საფლავო, ეგ მდუმარებადა ეგ სიჩუმე დაურღვეველი.შენსკენ ვისწრაფვი, რაკი დატანჯულსსევდა და ფიქრი შემომაწვება,თუმცა კი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საქართველოს ვარსკვლავი
დღეს საქართველოსაქვს დიადი დღესასწაული.ჩვენ მოელვარესიშორეში მივეშურებითდა არ ვივიწყებთწარსულს, სავსეს უბედურებით.და გვახსოვს ყველა,ვინაც ჩვენთვის გასწირა თავი,ვინაც წამებითმომავალი შეჰქმნა უკვდავი.ჩვენს გულში დარჩამათი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საქართველოს კარებს გასცდა ..
საქართველოს კარებს გასცდაწინათგრძნობა ბუმბერაზი,როცა მხნე და ახალგაზრდამოდიოდა თქვენი რაზმი. თითქო ცეცხლით დაითუთქა,ლმობიერი გული ძმისა –ათასი მთა წინ გადუდგა,მთები კავკასიონისა. გამობრუნდით!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო
დანამულ ბალახებს მძინარე ტბის პირადმსუბუქი ზეფირი ათრთოლებს ხშირ-ხშირად.ხავერდი ცის სივრცე, ლაჟვარდი და მუქი,ქათქათებს, ელვარებს, როს სწყდება მზის შუქი.და ჩრდილი მწუხარე,…
Read More »
